Week van de eenzaamheid
Afgelopen anderhalve week was er de week van de eenzaamheid, nl. van 21 september tot en met 1 oktober 2017?
Voor mij is eenzaamheid het gevoel hebben er alleen voor te staan. Ik ervaar hoe mijn familie tegenover mij staat als erg eenzaam. Dat maakt me dus ook wel erg verdrietig. Ze accepteren niet dat er bij mij klassieke autisme is gediagnosticeerd. Ze vertalen mijn manier van doen liever als een koppig, eigenwijze, eigengereide mens. En dat ik zelf de schuld van ben rond mijn vorm van autisme. Ze vonden mij wel intelligent, ondanks dat ik een ontwikkelingsachterstand had van meer dan enkele jaren. Het is de filosofie geweest van mijn moeder. En mijn broer en zus hebben ook volgens mij veel van mijn moeder weg.
Die ontwikkelingsachterstand heeft mij toch moeite gekost om dit in te halen, waardoor ik toch naar de gewone basisschool ben geweest en niet naar speciaal onderwijs. Ik ben wel diverse keren getest of ik in aanmerking kwam voor speciaal onderwijs. Maar van de uitslagen heb ik zelf niet echt iets van vernomen.
Er werd mij verteld dat ik tot mijn vijfde doof ben geweest en dat door het knippen van de amandelen, mijn gehoor hersteld werd.
Mijn vader, daar kon ik veel beter mee overweg, en hij met mij. Hij had ook wel eisen hoe ik mij moest opstellen en dat prestatie alleen is wat er telt. Maar met hem kon ik wel een goed gesprek houden. Geschiedenis, wat er zoal speelt binnen de maatschappij…….
Iedere keer denk ik daaraan terug, en dat voelt voor mij als eenzaamheid.
Ik heb altijd het gevoel gehad, dat mensen mij niet mogen, omdat ik anders ben, ondanks dat ik stinkend mij best doet om goed met de maatschappij mee te draaien. Dat maakt me erg onzeker en voel me soms getraumatiseerd. Toch wil ik niet in een slachtofferrol zitten. En probeer iedere keer goed te observeren, hoe doet een ander het, en hoe kan ik het voor mezelf invullen.
Vorige week ben ik vanuit mijn werk bij een conferentie geweest over eenzaamheid. Het was een heel goed georganiseerde conferentie. Allerlei aspecten van eenzaamheid kwam naar voren, nl. Mantelzorg, soorten eenzaamheid, organisaties wie met eenzame personen bezighoud enz.
Dat was een hele mooie lezing.
Daarna werden we in groepjes ingedeeld, waarbij groepsgewijs in debat konden gaan en eventueel ideeën naar voren kon brengen.
Er zijn veel mensen wie eenzaam zijn. En dat in allerlei gradaties en soorten eenzaamheid.
Ik denk dat het heel belangrijk is om hieraan aandacht te geven.
Maar alleen zijn is voor mij niet altijd eenzaamheid. Want soms kan alleen zijn heel prettig zijn. Dit om even mijn geest rust te geven en even geen drukte en te veel mensen om mij heen.
Ik ken veel mensen en het contact is meestal geen diepe vriendschap. Het schijnt dat ook wel mensen zijn die mij gelukkig erg waarderen voor de persoon wie ik ben: een doorzetter, intelligent, harde werker, erg actief en ook erg lief voor dier en mens. En misschien wel meer goede eigenschappen.
Het is altijd jammer die mij verafschuwen, doordat ik ook wel een autistisch gedrag vertoon.
