Aanpassen aan anderen

Dat is heel moeilijk, en ook nog de grens kunnen bepalen om jezelf te beschermen

Er wordt gesuggereerd dat je alleen met jezelf rekening moet houden. En dat je de eisen alleen bij jezelf doet. Met andere woorden: Je stelt bij jezelf te hogen eisen.

Ik vraag mij af, is dat wel zo. Iedereen wil eigenlijk alleen met zichzelf rekening houden. En als een ander iets doet wat hen niet zint, er wat van mag zeggen. En dan ook verwacht dat je dan aan die ander aanpast.

Natuurlijk wil je daar rekening mee houden. Maar in hoeverre. Als iemand last heeft van onze vogeltjes in de volière wie heel mooi zingt er last van heeft, dat zij verwachten, dat je de volière aan de kant doet. Ik kan me wel voorstellen, als ik achter het huis kippen met een haan zal hebben, waarvan de haan al zeer vroeg kraait, daar mensen last van hebben. En dit kan gewoon niet in een woonwijk waarvan de achtertuin niet groter is dan 50 vierkante meter.

Maar deze mensen wel allerlei (klein)kinderen achter hun huis spelen wie overmatig veel lawaai maken. En bij wijze van spreken over de hekken klimt, waar beschadigingen aan jou hekwerk maken. Maar dat dit door de ouders c.q. grootouders niets van wordt gezegd.

Ik begrijp heus wel, als kinderen spelen, hoort daar behoorlijk wat geluid bij en zullen ze niet altijd braaf zijn. Maar dat de opvoeders daar niets van zeggen, maar wel altijd op een ander opmerkingen maken, waarvan er wordt verwacht, dat je maatregelen treft om hun naar hun zin te maken en zij geen rekening willen houden met jou beperkingen of wensen.

En zo wel meer dingen op een heel ander gebied.

Tja, het is al moeilijk om goede sociale contacten te onderhouden en moet het dan van een kant komen. Dat is voor is ons best moeilijk om daar je grens in te stellen. Het kost zeker al veel energie om goed mee te willen doen in de maatschappij. En eigenlijk wordt er toch veel eisen gesteld in de maatschappij.

Gelukkig krijg ik ook regelmatig te horen, dat ik het heel goed doe, en op een goede wijze mee doet.