Afscheid van mijn tot nu toe laatste werklocatie.

Op naar nieuw werk, en nieuwe kansen. Maar het brengt ook wel onzekerheid voor mij mee. Zal het eindelijk een succes worden. Ik ken de organisatie en veel mensen van die organisatie kennen mij. Dat scheelt wel.

Vandaag 6 juli voelde ik mij wat “vreemd”. Ik ben gewoon aan het werk gegaan. Voor mij de laatste handelingen aan het bonnencircuit. Ik heb het tot en met juni dit vanmorgen allemaal afgekregen. Op de vraag van mijn bazin om de planten buiten water te geven, heb ik ook aan kunnen voldoen. Dit kan ik met een waterslang doen.
Om 11.00 uur kwam mijn werkcoach en heeft alvast even met mij gesproken, voordat de arbeidsdeskundige kwam. Mijn bazin was nog met allerlei dingen bezig. Mijn begeleidster geniet van een zeer welverdiende vakantie. Het is ook niet echt nodig dat zij er bij zit, zo hebben we ook afgesproken.

Rond 11.10 uur was de arbeidsdeskundige aangekomen, en mijn bazin is even later bij het laatste evaluatiegesprek van deze werkplek aangesloten.
Voor mij hoeft dit gesprek niet al te lang te duren, maar het schijnt er nu eenmaal bij te horen.
De arbeidsdeskundige vroeg aan mij of ik over dit werk nog iets te melden had. Ik kon niet meer vertellen dat ik een ervaring rijker ben geworden. Hoe moet ik er anders op reageren. Hij heeft diverse zaken vanuit een door mij ontworpen logboek kunnen waarnemen wat ik zoal tegenkwam. En dat hoeft mijn bazin niet allemaal te weten.
Het aparte was dat mijn bazin op mijn antwoord van “ik ben een ervaring rijker geworden” als reactie gaf dat zij hier bij aansluit.
Mijn werkcoach vroeg wat ik er aan leuk vond. Nou dat was het bonnencircuit, een dag als natuurgids gefunctioneerd met kinderen en andere kleine dingen. Daarop zijn we nog even op ingegaan.

Met een half uurtje was het allemaal bekeken. Even het water geven aan de buitenplanten afgemaakt, en andere kleinere dingen gedaan.
Tijdens de lunch kreeg ik toch nog een attentie, dat viel me reuze mee.
Oma (de moeder van mijn bazin) vond het erg jammer dat ik wegging.
Ook nog vanavond de verjaardag van mijn partner/man vieren met enkele kennissen,wie vandaag 67 jaar is geworden. Dus dat ook nog.!!!!

Maar het nieuwe werk loert nu naar mij, waar ik op 24 juli mag beginnen. nl. de Stadskamer in Doetinchem.
Ik heb nu al ervaren dat er diverse mensen die daar werken of deelnemers zijn erg enthousiast zijn. Enkele van hen kennen mij, omdat ik ook regelmatig kom als deelnemer.

Mijn begeleidster gaat in begin mij begeleiden, om de komende baan zoveel mogelijk succesvol te laten slagen. Dat is ook met mijn werkcoach afgesproken.
Ik ga daar in eerste instantie 5 ochtenden in de week aan de slag en ga wat secretariële werkzaamheden verrichten. De andere 16 uur binnen mijn dienstverband, ben ik nog in de ziektewet. Mijn officiële functie wordt dan management-assistent. Dan kan ik weer fijn nette kleren aan naar mijn werk, dan die “vodden”. Het is een functie waarvoor ik zeer zeker ambitie heb..
Het is voor mij zeker spannend. En ik denk, als deze baan voor mij slaagt, dat ik daar meer toekomst heb dan mijn vorige werkzaamheden. Ik heb er zeker zin in. Ik hoop dat ik later het aantal werkuren ook nog kan uitbreiden. Dat zal fijn zijn. Dan hoop ik ook van die ziektewet af te komen, waarin ik vanaf september er inzit van het werk vanuit het Kringloopbedrijf. Ik was toen ziek geworden van een narcistische bureaucratische baas. Maar toch komt er bij mij toch wat onzekerheid. Als het een fiasco wordt, wat moet ik dan….. Zal ik ook weer lekker en goed kunnen functioneren, zodat ik weer gelukkig word in het werk. Dat hoop ik toch.

Ik heb nu ruim twee weken vakantie om bij te komen van mijn oude werk en mentaal voorbereiden op mijn nieuwe baan.