Autisme en schooluitval
Mijn dochter van 14 met Asperger is eind vorig jaar vanwege overprikkeling voor de tweede keer uitgevallen op de middelbare school. Voor de derde keer is de zoektocht naar passend onderwijs gestart. Speciaal onderwijs is ook niet zaligmakend weet ik nu. Maar wat dan wel?
Waar kan ze heen? Waar mag ze zichzelf zijn? Waar kan ze zich in een voor haar veilige omgeving verder ontwikkelen? Welke school durft uit te gaan van de behoefte van het kind en niet van de regeltjes van de Inspectie?
Wanneer dringt het door dat kinderen niet kĂșnnen leren als de juiste randvoorwaarden er niet zijn. Waarom blijven hameren op wiskunde als een kind op school niets anders doet dan overleven?
Mijn dochter gaat nu sinds een maand of 2 niet meer naar school, maar weer terug naar de dagbesteding waar ze al eerder zat. Nu pas begin ik haar weer te herkennen. Krijgt ze haar humor, energie en creativiteit weer terug.
Ik voel sterk de behoefte om andere ouders en kinderen te steunen in deze zoektocht. Maar hoe meer ik lees en leer over autisme, hoe zekerder ik weet dat er in de regio West-Brabant veel meer gespecialiseerde kennis nodig is. Het is zo’n complexe ‘stoornis’ dat je dat er als leerkracht, hulpverlener of psycholoog niet zomaar even bij kunt doen. Daarmee doe je alle mensen die in het autisme spectrum vallen en hun gezinsleden ernstig tekort.
De verhalen van ouders van kinderen met autisme zijn vaak zo herkenbaar en maken me zo verdrietig! Natuurlijk is ieder kind en iedere situatie anders. Maar bijna altijd is er wanhoop, eenzaamheid en frustratie. Het lijkt erop alsof iedereen zijn eigen zoektocht moet doorlopen.
Als je geluk hebt, vind je snel de juiste hulp. Maar veel vaker stranden ouders in het ondoordringbare web van regels, instanties, arrangementen en wachtlijsten. En daar sta je dan. Met je kind. Zonder school, zonder dagbesteding en zonder hulp. Of je het zelf maar wil uitzoeken. Dat kan niet en dat mag niet!
Ik heb het nu over kinderen met autisme in z’n algemeenheid, maar graag zou ik de kennis over meisjes met autisme willen vergroten. Daarover is nog zoveel onbekend. Nog zo vaak worden eerst foutieve diagnoses gesteld, voordat op latere leeftijd duidelijk wordt dat sprake is van autisme. Het lijkt me mooi om hierover voorlichting op basisscholen te geven, zodat meisjes net als jongens op tijd de juiste hulp krijgen.
Eigenlijk komt het er steeds op neer, dat ik mijn eigen ervaringen wil inzetten om anderen verder (op weg) te helpen. In een ideale situatie zou ik daarvan mijn beroep kunnen maken. Wie weet komt dat er ooit van. Vooralsnog houd ik het bij schrijven van blogs.
Maar als er mensen zijn die samen met mij eens willen onderzoeken wat wij voor anderen en elkaar zouden kunnen betekenen, ik houd me van harte aanbevolen!!!
Voel je vrij om te reageren. Ik beantwoord graag vragen en ben altijd benieuwd naar jullie mening en ervaringen.