Beginnende diabetes
Mijn man houdt graag van een bourgondische levensstijl als ik naar bed ben. Namelijk als ik naar bed ben, gaat hij behoorlijk snaaien. Halve droge metworsten, brokken kaas, zoutjes, pilsjes etc. Maar ik snap heel goed dat hiervan zeker moeilijk is om er van af te stappen. Zelf heb ik dat ook ervaren. En nu nog.
Toen mijn man een paar jaar geleden met pensioen ging, hij was toen 65 jaar en 3 maanden, kreeg hij diverse klachten. Eerst wilde hij er niet mee naar de dokter, onder de mom van, het gaat vanzelf over. Tijdens een keuring bij de bloedbank (Sanquin) mocht hij geen bloed geven. Zijn bloeddruk was te hoog en bleek dat andere waarden ook niet goed.
Van de huisarts moest hij bij het ziekenhuis laboratorium bloed prikken en nog enkele andere onderzoeken. Hij had een te hoge hartsnelheid, en bleek dat de glucose-waarden te hoog te zijn.
Hij kreeg medicijnen en kreeg voorschriften mee, waarbij verstandig is, hieraan te houden.
Hij had nog geen echte diabetes, gelukkig niet. Na een half jaar was hij van de medicatie af. Wel moet hij om het half jaar zijn bloedwaarden bij het ziekenhuis laten prikken. Dus niet verkeerd om hierdoor bij de huisarts onder controle te blijven.
Enkele weken terug kreeg hij last van tintelingen in zijn linkerarm en kon hij zijn linkerhand niet uit zichzelf recht krijgen. Zelfs die grote handen welke hij heeft, ondanks dat hij verder niet groot is. Een kerel van rond de 1 meter 70. Dus eigenlijk net zo lang als ikzelf.
Ik adviseerde hem om naar de fysio te gaan. En hij bleek een triggerhand te hebben. Hiervoor heeft hij een spalk voor zijn vinger gekregen, welke de meeste last geeft en krijgt hij behandelingen bij de fysio. Ook heb ik hem gezegd, ga je nu deze week naar het ziekenhuis laboratorium om bloed te prikken en een afspraak bij zijn huisarts te maken.
En ja hoor, de glucose waarden waren weer te hoog nl. 7,8 Dus nu echt aan de voorschriften houden. Dat blijkt door hem niet helemaal goed begrepen te hebben. Hij leefde toch “lustig” door. Nu snap ik heel goed dat dit best moeilijk is om je om te schakelen. En dat dit ook best wennen is. Maar hij is er zo eentje, ach dat loopt wel los.
Gelukkig heb ik nog mijn begeleidster, wie van origine ook arts is en er ook veel van weet. Dus een afspraak met haar gemaakt. Mijn man vond: is dat wel nodig.???. Ik zeg ja!!!!!
Gisteren avond uitgebreid met mijn begeleidster en mijn man gesproken. En hij moet zijn smikkel gedrag echt aanpassen.
Ik zelf heb ook een suikerverslaving, welke ik momenteel goed onder controle heb. Maar ik heb ook zeker een omslag moeten doen, om mijn suikerverslaving niet erger te laten worden, door nog meer kwalen te krijgen en zelfs klachten verminderen.
Het kost ook echt wel moeite om jezelf hierin te veranderen. Dus ik kan me zeker voorstellen dat het ook moeilijk is. Daarom zijn tips van mijn begeleidster heel belangrijk om foefjes te krijgen, hoe je het er beste mee om kan gaan.
Ik weet dat er onder ons veel mensen zijn, wie het helaas niet lukt om een betere levensstijl te krijgen of dat er een andere oorzaak is, waarom het niet lukt. Daar leef ik zeker in mee.
Ik moet er dus niet aan denken dat mijn man zover komt, dat hij moet spuiten en iedere keer bloedwaarden moet meten. Ook dat hij dan een nog groter risico heeft voor andere welvaartskwalen. Daarnaast rookt hij ook. Mijn man is niet te dik. Hij en ik wegen ongeveer even zwaar.
Eigenlijk komt het er op neer, zo gezond mogelijk leven, zo min mogelijk kant klare producten en dat je leert af en toe iets ongezonds mag nuttigen.
Maar ik kan me zeker voorstellen hoe moeilijk het is. Want in de winkel, folders, media etc. lokt ons ook wel uit om meer te genieten van het lekkere. Ik heb dit zelf ook ervaren. En ervaar dit nu nog zeker wel. Ook daar waar het ongezonde je zo “zit aan te kijken”.
Mijn doel is dat ik zo gezond mogelijk blijft, maar ook mijn man. Vandaar dat ik dit wilde schrijven.
