Blog over werk
Ik had mijn vmbo-t diploma gehaald en ben daarna naar havo gegaan. Ik wist totaal niet wat ik wilde in mijn leven dus dit was een goede oplossing. Helaas bleef ik op 0,4 zitten en stortte ik in. Ik was net 17 en wilde niet meer naar school. Ik kwam bij de leerplichtambtenaar en na wat gesprekken gaf ze mij vrijstelling. Ik gaf aan dat ik wilde gaan werken en daar was ze het mee eens.
Ik had veel op ´normale´ banen gesolliciteerd, veel afwijzingen gehad en soms een baan voor een paar weken maar uiteindelijk in oktober 2019 werd ik op gesprek gevraagd bij Albert Heijn in Eindhoven.
Ik had in mijn CV gezet dat ik autisme heb en in het doelgroepregister sta. Ik had weinig hoop in het sollicitatiegesprek omdat ik vaak alsnog afgewezen word omdat ik nauwelijks praat.
Mijn moeder mocht gelukkig mee naar het gesprek. Toen we daar eenmaal aankwamen en we opgehaald werden door de manager stelde hij me gelijk op mijn gemak door te vertellen dat er meerdere mensen met autisme werken.
Hij vertelde dat hij mijn blog al deels had gelezen zodat hij een beetje zou weten wie ik ben en wat ik fijn of moeilijk vind. Dit is de eerste keer dat een werkgever dat gedaan had, dus wat was ik blij om dat te horen. Eindelijk een werkgever die daadwerkelijk interesse toont in mijn blog.
Gelukkig kreeg ik al gelijk na het sollicitatiegesprek te horen dat hij mij graag wilde hebben als caissière voor 40 uur!
Wat was ik blij zeg, eindelijk een fulltime baan.
Hij beloofde mij dat ik in een warm bad terecht zou komen en hij wist zeker dat iedereen begrip zou hebben voor mijn situatie en dat ze mij gingen helpen.
Naja, dat heb ik vaker gehoord dus hechtte er niet zoveel waarde aan.
Totdat ik mijn eerste werkdag had. Mijn werkgever had mijn blog al gestuurd naar het meisje die mij in zou leren zodat ze al wat over mij wist, en ook zij had mijn blog gelezen. Wat vond ik dit fijn, mensen die wisten hoe ik was zonder dat ik het zelf hoefde uit te leggen
Natuurlijk wil ik niet dat ze mij anders gaan behandelen dan andere maar ben blij dat er met sommige dingen rekening word gehouden.
Zo hoef ik dus niet zelf te bellen als ik mij ziek wil melden maar mag mijn moeder dit doen, omdat ik een belfobie heb. Nog nooit heb ik meegemaakt dat er zo goed met mijn autisme om werd gegaan.
Vaak door de onbekendheid van autisme zijn werkgevers een beetje bang om iemand met autisme aan te nemen. Mijn baas gelukkig niet!
Daarom is het fijn om af en toe een gesprekje te hebben met mijn moeder erbij. Ik vind het fijn en vertrouwd als zij er bij is, ook zeker om het woord te doen. Dan kan ik eventueel dingen aanvullen maar mijn moeder praat het meeste omdat ik dit erg lastig vind.
Ik heb het nog steeds ontzettend naar mijn zin op mijn werkplek. En ook de betrokkenheid van mijn collega´s/baas heeft hier zeker een grote rol in. Ik krijg enorm veel steun van ze.
Ooit las ik een stukje over werkgevers en werknemers met autisme. Ik ga daar een stukje van overnemen en er gelijk bij vertellen hoe ik daarover denk.
1) Wat heeft een werknemer nodig om goed te functioneren?
Voor mij is dat vertrouwen. Vertrouwen in hoe ik het doe en vertrouwen hebben in mijn collega’s is voor mij erg belangrijk. Ik heb erg weinig zelfvertrouwen dus als ik een complimentje krijg als ik het goed doe voel ik me gelijk fijn.
2) Laat een werknemer doen waar hij/zij goed in is.
Ik begon achter de kassa omdat mij dit erg leuk leek. En dat is ook zo!
Bij de zelfscan leek mij erg eng. De servicebalie was een no go. Maar zodra ik de zelfscan mocht doen vond ik dit super leuk om te doen! En later mocht ik ook eens achter de servicebalie staan. Natuurlijk vond ik dit eng in het begin maar met de juiste collega’s naast mij die me steunde ging ook dat super goed!
Mijn baas en collega’s gaven mij daar ook complimenten voor, dit was voor mij weer een opsteker. Ik kan dus meer dan dat ik denk..
3) Duidelijk communiceren.
Dat is voor mij erg moeilijk en daar kan ik nog veel van leren. Als iemand communiceert met mij kijk ik ook vaak naar gezichtsuitdrukkingen en die interpreteer ik vaak fout. Als iemand een streng gezicht heeft zie ik dat als een persoonlijke aanval naar mij en mijn functioneren. Wat in veel gevallen niet zo is.
Ook als er word gezegd dat ik dat de volgende keer gewoon eerlijk mag zeggen als ik iets niet durf/kan zie ik dit als aanval.
Ik heb dan snel het idee dat mensen niet willen begrijpen dat ik autisme heb en eenmaal anders in elkaar zit dan andere. Niet iedereen kan en hoeft rekening met mij te houden natuurlijk. Zeker omdat er niks te zien is aan mij is het vaak lastig om op drukke momenten te herinneren dat ik autisme & een sociale angststoornis heb. Wat ik achteraf ook volkomen begrijp. Alleen op dat moment zelf is het lastig om te begrijpen voor mij.
4) Non-verbale communicatie oppikken.
Dat is dus echt heel moeilijk voor iemand met autisme. Ik denk vaak dat iemand mij raar, arrogant of boos aankijkt. Of dat mensen over mij praten. Dat blijft voor mij heel moeilijk waardoor ik stress ervaar wat eigenlijk niet nodig is. Omdat dit vaak in mijn hoofd zit en een ander daar geen erg in heeft is dat erg lastig.
5) Evaluatiegesprek inplannen.
Ik ben heel blij dat dit met mijn baas gewoon kan. Ik heb dus zo’n gesprek gehad waar bovenstaande punten besproken zijn. Ik ga mijn best doen om te geloven wat er gezegd word en dat de vervelende dingen vaak alleen in mijn hoofd zitten.
Ik had van te voren een aantal dingen die mij ‘dwars’ zaten op papier gezet, omdat ik beter ben in iets op papier schrijven dan in praten. Hoe aardig en begripvol mijn baas ook is, praten blijft lastig. Mijn moeder zat dus ook weer bij het gesprek en ik ging opgelucht de deur uit. We hebben twee uur bijgepraat. Mijn baas vertelde mij dat hij heel tevreden over mij is en dat mijn contract sowieso verlengt word met een jaar! Ook kreeg ik appjes van collega’s te zien die hem vertelde hoe goed ik het deed. Ik ga mijn best doen om dat soort berichten te geloven en meer zelfvertrouwen te krijgen in mijn functioneren.
6) Voor kennis zorgen bij mijn collega’s.
Nou, daar hoef ik me gelukkig niet druk om te maken. Veel collega’s volgen mijn blog en dat vind ik super fijn. Mijn baas had mijn site www.mijnlevenmetautisme.
Mijn baas zei wel dat het niet zo was dat ze me anders gaan behandelen want ik ben gewoon hetzelfde als hun. En dat is ook zo. Ik wil niet dat ik anders behandeld word dan andere. Wel is het fijn als ze begrijpen dat ik in sommige situaties wel anders ben dan andere. Maar ik merk ook echt wel dat ze begrip hebben voor mijn situatie en daar ben ik ze zeer dankbaar voor.
7) Een vast aanspreekpunt.
Dat is heel belangrijk! Nu moet ik zeggen dat ik bij veel mensen terecht kan als er iets is, gelukkig.
Ik heb zelfs een vriendin gekregen op het werk die weet hoe ik ben. Ze merkt vaak aan mij als ik iets niet durf/kan zonder dat ik het zeg. Dat is fijn en geeft me veel rust en vertrouwen. Ze komt vaak voor mij op en helpt me waar ik hulp bij nodig heb.
Ook bij mijn baas kan ik altijd terecht. Ik kan hem altijd appen over dingen en hij appt me altijd snel terug. Dat vind ik fijn want anders ga ik weer denken dat ik iets verkeerds gedaan heb.
Ja ja, dit zit in mijn hoofd! Haha.
8) Zorg voor voorspelbaarheid.
Ik krijg wekelijks een rooster. Nu is het zo dat ik fulltime werk dus van te voren al weet dat ik elke dag moet werken. Maar soms zitten er verschuivingen in en dat vind ik moeilijk. De ene keer begin ik vroeger, de andere keer ben ik later klaar. Ook hierin weet ik dat dat aan mij ligt. Eigenlijk is het niet iets om me vreselijk druk over te moeten maken, maar toch doe ik het.
Ook wat betreft de pauzes heb ik het soms moeilijk. Ook die vallen elke dag anders. Het ligt aan de drukte en aantal pauzes die moeten plaats vinden. Soms heb ik kort na elkaar mijn pauzes, de andere keer zit er weer lang tussen. Daar heb ik moeite mee.
9) Rekening houden met prikkels zoals licht, geluid & geur.
Nou als je ergens veel prikkels hebt is het in een supermarkt wel!
Het is vaak enorm druk en zie veel mensen voor mijn kassa staan. Ik heb erg veel oog voor detail en hoor elk geluid heel bewust dus daar kan ik vaak erg onrustig worden. Ik kan gelukkig wel erg snel en geconcentreerd werken dus mensen zullen er geen last van hebben als ik overprikkeld raak. Wel heb ik er zelf in mijn hoofd last van, ik krijg dan snel hoofdpijn. Na een hele dag werken ben ik ook altijd doodmoe. Ik laat de drukte gewoon over me heen komen maar uiteraard brengt dit veel stress met zich mee. Daarom ben ik altijd blij als ik pauze heb zodat ik even tot rust kan komen.
10) Stel geen onrealistische eisen op sociaal gebied.
Helaas zal ik nooit mee gaan met personeelsuitjes. Hoe leuk ze ook zijn. Dit omdat ik dit mentaal niet voor elkaar krijg met mijn sociale angststoornis. Gelukkig zullen mijn collega’s/baas dit ook niet van mij verwachten.
Met een paar mensen iets doen vind ik leuk als ik me goed voel, met het hele team lukt me helaas niet.
Maar het belangrijkste met werken met autisme is een goede werkplek hebben. Collega’s en een baas die je willen begrijpen is zo fijn!
Probeer te praten over eventuele knelpunten en stel zo’n gesprek niet te lang uit. Vaak is praten een opluchting. Als je dit opkropt kan dit tot een uitbarsting komen en dat wil niemand!
Ik bof met een baas die begrip en verstand heeft van mijn autisme!
Laatst heb ik weer een gesprek gehad met mijn baas. Omdat ik heel veel hoofdpijn heb als ik aan het werk ben merkte ik dat ik weer heel depressief werd. Dus het werd tijd om er iets mee te doen.
Ik denk dat de hoofdpijnen toch komen van de vele prikkels en spanningen om het werk in verband met corona. Ik merk ook aan de mensen dat ze anders zijn. De ene is bang, de ander maakt er grapjes over en vind het overdreven. Dit verward mij. Ik ben ook constant gespannen dus mijn hoofdpijnen zullen zeker spanningshoofdpijnen zijn.
Ik had mijn baas erover geappt en hij wilde mij de dag daarna direct spreken. Mijn moeder wilde niet mee dus dit gesprek heb ik alleen gedaan. En hoe aardig ik mijn baas ook vind, zo´n gesprek blijft spannend. Maar ik heb inmiddels vertrouwen in hem dus ik wist dat dit goed zou komen.
Van tevoren had ik, idee van mijn moeder, alles op papier gezet wat ik wilde zeggen. Dit gaf mij dus houvast. Uiteindelijk heb ik niet op dit blaadje gekeken tijdens het gesprek. Wel heb ik het blaadje aan het einde van het gesprek aan mijn baas gegeven zodat hij het nog eens door kon lezen.
Doordat ik me zo ellendig voel heb ik gevraagd of ik gedeeltelijk de ziektewet in kon.
Ik weet en snap de regels rondom het doelgroepregister nog steeds niet. Wel weet ik dat ik er in zit en dat dus voordelen heeft.
Mijn ouders en ik hebben altijd te horen gekregen dat ik niet in het doelgroepregister kon komen omdat ik ’te goed’ zou zijn. Na een aantal jaar hebben we eindelijk de goede tip gekregen van iemand die zei dat ik wel in het doelgroepregister kon komen en dat was dus ook zo achteraf.
In 1 gesprek met een arts van het UWV was het al geregeld, hij wist gelijk dat ik ´slecht´ genoeg was om in het doelgroepregister te komen. Dat was een opluchting.
Uiteindelijk heb ik er tot nu toe weinig aan gehad. Mijn baan bij de Albert Heijn heb ik buiten het doelgroepregister en zonder hulp van een jobcoach geregeld.
Wel ben ik nu blij dat ik in het doelgroepregister sta zodat ik nu zonder schuldgevoel minder kan gaan werken omdat mijn baas hier nu niet onder lijd.
Ik heb met mijn baas kunnen regelen dat ik de komende tijd halve dagen ga werken. Binnenkort heb ik weer opnieuw een gesprek en dan kijken we verder hoe het met mij gaat.
Ik ben blij dat mijn baas zo begripvol is en gelijk met me meedenkt nu het niet zo goed met mij gaat. Ik besef dat ik enorm bof met mijn werk.
Ook mijn collega´s zijn ontzettend lief en die weten hoe ik me voel. Dat steunt mij enorm.
