Boodschappen

Ik zet mijn fiets neer bij de supermarkt en kijk uit op het parkeerterrein. Het lijkt rustig te zijn, dus ik waag het er maar op. Ik zie op de deur dat er een aantal regels worden gehandhaafd, dus ik lees ze even door. Ik ontsmet mijn handen en zet een mondkapje op. Dat stond immers op de voordeur. Ik vis mijn boodschappenbriefje uit mijn tas en begin mijn boodschappenwagentje door de winkel te duwen. Met een pen streep ik alles door wat ik al heb. Er staat ineens een mevrouw voor me die niets in de gaten lijkt te hebben. Ik ga wat uit de weg en wacht tot ze een keus gemaakt heeft. Het wordt al wat drukker in de winkel en voel de prikkels daarvan op me af komen. Oké, even focussen, spreek ik mezelf toe. Ik sta ondertussen te lang voor een koeling met kaas en een andere mevrouw kijkt me meewarig aan. Ik kan het zo snel niet vinden en loop dus maar door, zonder kaas.

Een kind komt rennend door de winkel met een klein wagentje met een piepend vlaggetje erop. Het geluid snijdt door mijn oor. Ik tuur naar mijn briefje, ik moet nog een paar dingen hebben. Iedereen om me heen lijkt haast te hebben, overal lijk ik inmiddels in de weg te staan. Ik word zenuwachtig en zoek een hoekje waar het wat rustiger is. Ik heb het spaans benauwd inmiddels, mijn bril beslaat door mijn mondkapje en ben toe aan frisse lucht. Wat moest ik nou hebben, oh ja kaas nog en een blikje tomatenpuree. Ik probeer een weg terug te banen naar de kaas koeling. Daar staan inmiddels twee dames met elkaar te praten. Zal ik vragen of ik er bij mag? Daar staat mijn hoofd eigenlijk niet zo naar nu. Ik wacht dus maar even.

Het duurt lang, te lang voel ik aan mijn hoofd. Alle prikkels lijken uitvergroot op me af te komen. Een piepende kar links, een huilend kind rechts, een mevrouw met een vervelend geluid aan 1 schoen als ze loopt. Het snerpt, heel rottig. Daar loopt een man die ineens toeterend zijn neus snuit in een enorme lap stof wat een zakdoek moet voorstellen. Ginds een jongen met afgeknipte oordopjes in, zijn muziek staat zo hard dat ik de remixen kan meeluisteren. Ik haal diep adem en probeer me te focussen op de laatste boodschappen. Gelukkig red ik het tot de kassa en sta ik niet veel later weer buiten. Eindelijk, frisse lucht.

Even boodschappen doen is voor mij niet zo eenvoudig. Ik probeer zoveel mogelijk creatief om te springen met dit soort noodzakelijkheden. Vaak doe ik mijn boodschappen online, ik bedenk voor de hele week wat ik ga eten en dat schrijf ik op in mijn agenda. Daardoor heb ik zelden dat ik nog naar de supermarkt hoef. Behalve als ik iets vergeten ben of voor mijn oma dan. Ik kies dan voor een rustig moment. ‘s Morgens heel vroeg of een andere dag als ik zie dat het te druk is.

Thuisgekomen gaat de telefoon, mijn oma belt. Of ik alsjeblieft nog een paar boodschapjes wil doen voor haar. Tuurlijk oma..!