Druk

Ik zit aan de tafel in de kamer en kijk om me heen. Het is echt herfst zie ik, als mijn ogen naar het raam dwalen. Het regent en er zitten talloze regendruppels op het raam. Het waait flink en de blaadjes worden al slingerend meegenomen door de wind. Ik merk aan mezelf dat ik maar een beetje doelloos uit het raam staar. Ik had me bedacht deze vrije dag heel nuttig te besteden. Mijn huishouden moest weer aandacht en de tuin eigenlijk ook al weken. Ik kom maar moeilijk op gang. Ik ben eigenlijk gewoon moe.

Het is een soort altijd blijvende strijd in mij. Ik ben eigenlijk moe van alle dagelijkse beslommeringen. Werk, sociale contacten, vrijwilligerswerk en hobby’s. Eigenlijk gewoon alles behalve thuis niksen. Alles kost energie. Ik vind nog steeds zoveel leuk, ik doe alles nog steeds zo graag ondanks dat ik weet dat ik er ook heel moe van word. Toch vind ik dan, als ik dan moe ben en thuis ben, dat ik wel gewoon nog andere dingen moet doen. Zoals bijvoorbeeld stofzuigen, dweilen, de was. De blijvende strijd om de juiste balans te vinden.

Een druk leven, zo ervaar ik het. Andere mensen vinden mijn leven niet echt heel druk. Die hebben kinderen waardoor er nog meer verplichtingen zijn. “Jij bent hele avonden vrij” of “Jij hebt geen gebroken nachten” zijn uitspraken die ik wel eens hoor. Men heeft vaak niet in de gaten dat ik door mijn autisme vaak ontzettend moe ben, misschien wel meer moe ben dan doorsnee ander mens.

Al die drukte is niet allemaal negatief bedoeld overigens. Ik doe ontzettend veel leuke dingen. Ik zet me voor 100% in dus alles krijgt mijn volledige aandacht en enthousiasme. Alles of niks. Al die leuke dingen die ik doe, word ik heel blij van en laten mijn persoonlijkheid groeien. Van het doen van een cursus tot het organiseren van een evenement, allemaal leuk maar het zijn allemaal energieslurpers. Ik merk pas nadien hoeveel energie het heeft gekost. Dat voel ik dus nu ook op deze herfstdag. Naast mij zit op de leuning van de bank mijn kat. Die heeft het beter bekeken dan ik, hij ligt lekker languit. Zou ik ook het liefst doen, maar ja.

Ik kijk op de klok en bedenk wat mijn mogelijkheden zijn. Ik besluit toch maar het voorbeeld van de kat te volgen en doe een powernap. Na een klein dutje op de bank is mijn batterij iets meer gevuld dan eerst. Niet vol, maar iets minder leeg. Net genoeg om de belangrijkste dingen te doen in huis. Ondanks druk te zijn betekent het nog steeds; rust in huis is ook rust in het hoofd.