(Eet)geluiden
Tijdens een verjaardag komt vaak een moment dat de koffie op is en de borrel wordt ingeschonken. Dat kan natuurlijk ook gewoon een colaatje zijn. Er verschijnen oer Hollandse hapjes op tafel. Van blokjes kaas en worst, tot aan bakjes chips en nootjes. Afhankelijk van het gezelschap, is er soms ook nog een gezellig muziekje.
Dat laatste kan heel irritant zijn, te hard of niet mijn smaak. Soms heb je gelegenheden dat er geen muziek is of heel zacht aanwezig. Het voordeel is dat je elkaar gewoon kunt verstaan tijdens het praten.
Maar, ik hoor altijd wel enorm goed alle (eet)geluiden die geproduceerd worden. Wellicht niet persé autistisch, het heeft ook een naam, misofonie. Herken je dat? Of het bij mij misofonie is of een combinatie met autisme, geen idee. Het is wel behoorlijk irritant. Sommige mensen maken van eten een heel feest. Vooral chips, vaak met 6 tegelijk de mond in en dan als een bulldozer alles fijnmalen. Om dan de volgende mond vol chips weg te werken. Al krakend en smakkend wordt een schaaltje chips leeg gegeten. Vervolgens is dan het schaaltje met nootjes aan de beurt. Verschrikkelijk!
Een andere categorie is, mensen die met de mond open eten. Heb je dat wel eens goed bekeken? Ik heb geen idee waarom ze dat doen, maar het is me daar een potje irritant. Ik had zo’n collega, die nam dan een hap brood en bij elke knauw ging haar mond weer open. Het maakte een smakkend geluid en het ziet er nog niet smakelijk uit ook. Toppunt is wel een appel eten. Daar kun je echt een hele studie aan wijden. Iemand neemt een hap, dat maakt geluid, het galmt zowat. Vervolgens wordt het stuk appel fijngemalen, iets doffer maar wel aanwezig geluid. Vreselijk!
Verder heb je ook de mensen die zoveel willen vertellen, dat ze dat ook doen tijdens het eten. Ik denk dat ze te enthousiast zijn, daardoor praten ze met volle mond verder waardoor je soms de helft maar verstaat. Heel vervelend. Wat ook vervelend is, drinkgeluiden. Eigenlijk net zo erg als eten. Slurpen aan warme thee bijvoorbeeld. Ik kan me daar ook enorm aan storen. Moet mezelf ook toespreken: niet naar luisteren, het is maar tijdelijk, even ‘doorbijten’. Als ik dat niet doe en ik heb al last van extreme prikkels, kunnen die geluiden zich vergroten. Dan klinkt de chips alsof diegene dat naast mijn oor aan het eten is. Het wordt te groot soms, te veel, te hard. Alle chips, nootjes, thee worden een tunnel aan echoënde geluiden. Ik hoor niks anders meer dan dat. Overprikkeld. Error.
Wat dan fijn is, is mijn aangeleerde truc. Werkt altijd! Even naar de wc gaan. Onder het mom van ‘hoge nood hebben’, want dat is op allerlei wijze van toepassing.
