Effe wennen aan nieuwe situatie

Kost zeker wel energie: weer een verandering, en daarnaast je man die effe onthand is.

Het was een hele goede 1,5 week vakantie geweest. Dit zoals je in mijn vorige dagboek heb kunnen lezen.
Maar goed en wel van vakantie terug, kreeg ik de melding, dat het werkoverleg van ZIR niet doorging. Dit door een uitvaart van een schoonvader van mijn baas. Eigenlijk was dat even schrikken, maar goed dat ik eerst mijn berichten heb gelezen op mijn werkmail van deze stichting.
Even dus weer omschakelen.

De volgende dag moest ik met mijn man naar het ziekenhuis. Hij werd geholpen aan een triggervinger. Op zich ging dat snel. Maar het was voor mij weer schrikken van het enorme dikke verband wat hij om zijn hand had. Dat had ik zeker niet verwacht. Dus weer omschakelen dat hij met die hand effen niets kan. Dus wat zijn huishoudelijke taken waren, moet ik dus doen. Ook autorijden is voor hem effe uit den boze.

Weer de dag erop kwam ik op mijn werk. Ik had me al enigszins ingesteld dat ik nu geen een werkplek heb, maar meerdere werkplekken. Ook de taken veranderen!!!!…… Dus dat is toch wel effe een overgang en daar erg aan moeten wennen….. Nu nog.

Toen kwam de man van de registratie van presentielijsten wie mij vroeg of ik donderdagochtend kon werken en of ik in mijn weekje vrij van 18 tot en met 24 juni terug kon komen. Dit in verband met inwerken van deze taak. Dus 5 dagen in de week naar Doetinchem, in plaats van 4 dagen.

Nu heeft mijn werkleider daar een stokje voor gestoken. Ik moet gewoon de 4 dagen aanhouden en donderdags mijn vrije dag houden. Ook was het volgens mijn werkleider onzin, om in mijn vakanties terug moet komen voor werk. Maar de man van de registratie werkt alleen ‘s morgens.

Dus dan op vrijdagochtend in plaats van De Veentjes, op de hoofdlocatie. En dat ik dan dinsdagmiddag naar De Veentjes ga.
Pffff weer effe een overgang.

Ik had dit weekend in mijn planning om met de Montferlandtocht de 35 kilometer te wandelen. Dus niet……
Dus heb ik met een klein groepje de 15 gewandeld. Het was gelukkig gezellig met elkaar.!!!

De extra huishoudelijke taken, komt wel een en ander in het gedrang, en krijg toch een achterstand. Want rust is ook belangrijk evenals echt op tijd naar bed gaan.

Gelukkig gaat het nu al beter met mijn man. En kan hij al wat meer aan. En de triggervinger is praktisch weg. Alleen het is allemaal nog erg gevoelig en moet ik nog extra taken doen in en rond ons huis.

Voor mij toch wel heftig……. Al die veranderingen.