EHBO diploma gehaald.

Al enkele keer heb ik een reaminatiecursus gevolgd. Maar ik had het idee dat dit nog niet compleet is. Daarom ben ik een EHBO cursus gaan volgen.

In het najaar van 2017 had ik zoiets van, alleen reanimeren is niet genoeg. Als iemand binnen de wandelcoaching of tijdens dat ik jurylid ben van Atletiek en bij andere zaken gewond raakt of er gebeurd een ander ongeluk, wil ik toch wel helpen.

Ik ben op zoek gegaan of ik ergens bij ons in de buurt een EHBO cursus te gaan volgen. Toevallig bleek in Winterswijk een EHBO vereniging te zijn wie ook cursussen aanbied. Dus ik heb de “stoute schoenen” aangetrokken om mij voor deze cursus aan te melden.

Mijn besef is zeker dat je wel mensen moet vastpakken. En dat is niet echt mijn ding. Maar ik had zoiets van, daar moet ik even overheen zetten.

Eerst leek het dat het niet doorging, wegens te weinig aanmeldingen. Maar toch bleek dat er op het laatste moment nog enkele kandidaten zijn bijgekomen.

Het waren vanaf januari ongeveer 10 maandagavonden van 19.00 tot 22.00 uur. Eigenlijk best wel lang na een lange werkdag en ook nog voor die tijd koken en eten. Ik merkte ook duidelijk dat na 21.30 uur voor mij moeilijker werd om de stof tot me te nemen, omdat ik vermoeid raakte. Dus dan maar extra bijna iedere dag 1 tot 2 uur het boek doornemen, welke we bij deze cursus hebben ontvangen.

De eerste lessen was veel theorie. En er komt toch wel veel bij kijken. Het is op zich niet moeilijk om de stof te snappen. Maar doordat je ook mensen moet aanraken en dat deze cursus heel veelzijdig is, kost het toch tijd om deze je eigen te maken.

Er was een heuse examen bij. Dit was afgelopen maandagavond. Ik zag er vreselijk tegenop omdat ik bang was dat ik een black out zal krijgen. Zeker 2 weken voor dit tijd kreeg ik een “oorlogsgevoel” in mijn hoofd. Voor afschuwelijke nare gevoelens. Ik moest voor mezelf regelmatig de rust opzoeken. Even alleen zijn, ook tijdens mijn werk en andere bezigheden. Je kan niet zeggen dat ik mij depressief voelde, maar het waren meer angstgevoelens.

Ik vertelde mezelf iedere keer: niet nodig om deze nare gevoelens te hebben. Toch was het moeilijk om deze gedachte gang stop zetten. Neiging om door te blijven piekeren. Het gevolg was ook nog dat ik neig om meer te gaan grijpen naar zoete ongezonde voedingsmiddelen.

Die maandag had ik het ook nog druk gehad met mijn werk. En dan is het voor mij extra moeilijk om mezelf rustig te houden. Effe door de “zure appel” heen bijten. Het examen op zich duurde relatief kort, maar wel met heel veel vragen over de theorie en diverse handelingen moeten verrichten.

Dit zoals stabiele zijligging, reanimeren bij volwassenen en baby’s, verbanden aanleggen, informatie doorgeven aan 112, insectenbeten, rautergreep.

Ze lieten ons als cursisten wel lang in spanning. Maar het bericht was dat we allemaal geslaagd zijn. Ik ook. Ik heb ook van te voren via de lerares aangegeven dat ik een vorm van klassieke autisme heb. En daar heeft ze rekening gehouden. Ook de examinator was goed te spreken hoe ik heb gehandeld. En dat ik ondanks mijn autisme een goede EHBO’er kan worden.

Wel is het de bedoeling dat ik herhalingscursussen blijf volgen. En misschien ook een heel enkele keer mee doen met een evenement. Dit om de kennis bij te houden. Maar ook om ervaring te krijgen, om een echte EHBO’er te zijn.

Ik had na maandag wel een heel opgelucht gevoel. Maar ook dat ik her en der een achterstand heb in mijn huishouding. Ook kost het me nu meer tijd om “bij te komen” van al deze vermoeienissen. Nu krijg ik meer rust in mijn hoofd, en toevallig vandaag nog een eenvoudig EHBO klusje moeten doen, omdat er een jongetje viel van enkele paaltjes waarover hij liep.

Hij had alleen schaafwonden. Wat bleek, de oudste zoon van de zoon van onze buren. Ook toevallig. Ze waren heel blij met mijn hulp.
Dus het komt ook nog van toepassing.

Het heeft toch nog nut deze intensieve weken rond deze EHBO-perikelen.