Einde van 2017
Terug kijkend op 2017
2017 was voor mij wederom een hectisch jaar. Deze liep wel beter dan die van 2016 waar ik ziek geworden ben met diverse depressies en lichte burn out klachten. Dit merendeel door mijn werksituatie.
Nu ben niet alleen autistisch maar ook een echte HSP ‘er. Dus erg hooggevoelig. Nu heb ik toch ook wel trauma’s overgehouden rond mijn jeugd en familiesituaties. Maar die hooggevoeligheid en daarbij mijn autisme speelt toch een hoofdrol.
Zelf heb ik niet zoveel moeite dat ik autistisch ben, maar wel met het stigma rond deze eigenschap.
Vanmorgen opende ik de site van de GGZ hier in de regio, nl. GG-net. Ik zag dat deze site vernieuwd was welke volgens mij ook veel beter is geworden. Daarin stond dat Autisme meer te maken heeft met de manier van informatieverwerking welke in de hersenen plaatsvindt.
Letterlijk staat daarin: Autisme heeft niets te maken met intelligentie, wel met de werking van de hersenen. Het blijkt namelijk dat de hersenen van mensen met autisme anders werken.
Dat was op hun vorige site wel heel anders weergegeven wat autisme inhield.
In 2017 werkte ik slechts 16 uur bij een particuliere zorginstelling waar ik veel buiten werkte, zelfs met het vriezend weer onkruid aan het wieden was in bevroren grond. En mijn baas dat eigenlijk dit wel “normaal” vond, totdat ik melde dat dit veel te zwaar voor mij is en dit niet te doen is. Er was eigenlijk onvoldoende werk om daar meer uren te kunnen draaien, dan alleen maar op dat (tuin)terrein waar ook veel achterstallig onderhoud is. Er zat daar bij die instelling onvoldoende toekomst is.
Dankzij mijn begeleidster is hier werk van gemaakt. Eerst kunnen realiseren dat mijn werk aldaar meer aangepast wordt wat ik aankan.
Later geprobeerd elders werk te krijgen, en dat is de Stadskamer geworden. Daar waar ik veel meer werk kon doen welke meer passend was voor mij. Daar waar ik nu werk. Hierdoor heb ik ook meer werkuren gekregen.
In mijn privé tijd kon ik ook beter kon hardlopen, wandelen en hierin ook mijn grenzen beter kan bepalen. Ook kon ik veel ontspannender werken in mijn eigen moestuin, welke ik goed kon bijhouden. Ook in de tuin van onze ex-buren ging ook veel beter af. Hierdoor viel ik enkele kilo’s af en kreeg ik wat minder last van mijn suikerverslaving. Wel een genot met 10 kilo minder. Eigenlijk mag er nog wel een kilo of 8 af. Maar dit wel op een heel rustige manier en niet te radicaal. Anders werkt het bij mij niet.
Het genieten van mijn andere hobby’s van schilderen, handwerken, lezen, natuur etc. ging me ook veel beter af. Het is wel jammer dat de leraar bij mijn vorige schildersclub niet met mij kon omgaan, zeker niet rond mijn vorm van autisme. Ik was daar niet meer welkom. Dit deed me pijn, want het was verder een leuke groep. Mijn begeleidster gaf aan, dat is zijn probleem en niet die van jou. Gelukkig heb ik een andere schildersclub kunnen vinden en zelfs via mijn huidige werkkring.
Ik heb wat handwerken kunnen oppakken. Hierdoor heb ik 20 kaboutermutsjes voor een project kunnen breien. Ook haak ik af en toe een beetje. En dit mooi voor de TV of als ik even een rustmoment heb.
Mijn man begint nu eindelijk lichtelijk te wennen dat hij een AOW’er is. Hij is 1,5 jaar geleden met pensioen gegaan. Hij is nu 67 jaar en kon toen nog met 65 en 3 maanden eruit. Hij werkt nog 2 a 3 dagdelen met een pensioenbaan elders. En daar heeft hij ook schik in. Zelf kon ik net op het nippertje gebruik maken van de senioren 59+ regel waarbij ik nu 28.8 uur werk tegen 92,5% loon vanuit basis 36 urige werkweek. Dit volgens CAO-WSW.
In december weer sinds lange tijd mee kunnen doen aan een trimloop. Eerst de Montferlandrun, in dit geval over 7,5 kilometer. Later een recreatieve wedstrijd in Meddo van 5,5 kilometer hardlopen, waarbij mijn gemiddelde snelheid iets hoger lag dan bij de Montferlandrun. Echte ambities om een echte wedstrijdatleet te worden heb ik niet. Maar gewoon lekker lopen, wandelen en actief zijn welke bij mij past en welke bij mijn lijf en geest past.
Ook regelmatig lekker kunnen wandelen en of hardlopen met mijn oppashond en in de zomer ook samen op mijn moestuin. Erg gezellig en de hond vindt dit ook geweldig evenals autorijden.
En afgelopen 2e kerstdag heeft de twee honden van onze ex-buren bij ons ‘s middags gelogeerd en mogen met oud en nieuw ook bij ons logeren. Deze honden vinden autorijden ook heel fijn. Ik steek geen vuurwerk af en blijf die nacht mooi binnen met de beide honden. Heel gezellig dus.
Zelf hoop ik dat ik in 2018 een goed jaar wordt. Niet alleen voor mezelf maar ook voor anderen wie mij lief heeft. Ook heel veel te danken aan mijn begeleidster.
Vanmiddag hebben we samen gewandeld in het Witte Veen bij Buurse en in het Duitse Haarmühle lekker gegeten voor het afscheid van 2017. Mijn begeleidster heeft mij getrakteerd. Ik werd hierdoor erg verlegen van.
En wat ook voor mij belangrijk is, dat ik mijn structuur goed kan en mag hanteren, waardoor ik rust in mijn hoofd behoud. Maar ook voor mij belangrijk, net als ieder ander, inspanning en ontspanning goed in balans houden
ALLEN WIE MIJ VOLGT, OOK EEN GOED 2018 TOEGEWENST