Feest van mensen die 65 jaar getrouwd zijn.

Grote feestelijke lawaaiige bijeenkomsten geven over het algemeen erg veel prikkels. Als ik in zulke gezelschappen bevind, dan krijg ik een chaos in mijn hoofd en voel ik mij erg depressief.

Oh je, een aantal weken geleden kregen we zo’n “stijf” kaartje… Ik dacht, het zal toch niet. Ja we zijn als buren uitgenodigd bij een 65 jarig huwelijksfeest van de buren op nr. 49. Wijzelf wonen op nr. 53. Wel heel bijzonder mensen die zo lang getrouwd zijn en allebei ook nog zelfstandig wonen.
Het kan natuurlijk niet anders dat zij al diverse jaren ouder zijn dan ik als 58jarige. Zij is 85 jaar en hij is 87 jaar.
De locatie was ook niet in het dorp zelf, maar in het buitengebied, welke ongeveer 10 kilometer van ons huis is.
Ik had al voor mezelf voorbereid dat ik er wel heen ga, maar als het mij te druk wordt, dat ik dan eerder naar huis ga. Dus allerlei scenario’s ben ik al aan het bedenken, om niet teveel last te hebben van prikkels door het lawaai en de drukte. Dit ook van ervaringen welke ik met feesten heb gekregen.
Ik verwacht zeker, dat ik geen initiatief moet nemen voor een gezamenlijk cadeau vanuit de buurt. En als dit niet zo is, dan doen wij gewoon een envelop met geld erin.

Bij de supermarkt welke niet ver van ons huis vandaan is, kwam ik 1,5 week voor het feestgebeuren, een buurvrouw tegen. Hierbij kon ik aan haar vragen, wat de plannen zijn namens de buurt. Het werden 2 grote plantenbakken en wat aan geld over hield wordt gewoon in een envelop gedaan en aan hun overhandigd. Totaal 40 euro per echtpaar.

Het was die zondag 9 april mooi weer, dus samen met de buurt op de fiets daar naar toe gefietst. ‘s morgens op tv de marathon van Rotterdam gekeken om zo op mijn manier rustig geestelijk voorbereiden voor dit feest. Van 10 huizen (de gebruikelijke buurt bij ons) fietsten we in een half uur gezamenlijk daar naar toe. We gingen daar buiten zitten op een mooi terrasje aldaar. Het echtpaar was er al. Beiden zijn geestelijk nog heel goed, maar lichamelijk wat minder. Wel lekker, om niet gelijk naar binnen te moeten. Dat scheelt wel voor mijn prikkelverwerking.
Verder waren er familieleden van het echtpaar aanwezig en enkele anderen. Dus gelukkig een niet te overdreven groot gezelschap. Het was zo mooi weer, dat we vrij lang buiten hebben gezeten. Wat een genot dat er geen (harde) muziek was. Er was door al dat gepraat al genoeg geluidsvolume. Zo werd het toch een aardig feest. Eerst met een kop koffie of thee met een heerlijke bescheiden appelflap. En daarna ander drinken. Rond 17.30 uur kwam er een koud en warm buffet. Oef wat was dat goed. Heel goed klaargemaakt. Meestal heb je eten, welke “zwemt” in de saus. Maar dit keer was dat niet zo, en dan is het des te lekkerder. Ik voelde me ook geaccepteerd en kwam met diverse mensen in gesprek. Dat heb ik ook wel heel anders meegemaakt. Toch had ik na dit buffet toch wel genoeg gehad. Ik voelde me toch dat het voor mij neigt tot teveel prikkelverwerking. Maar na dit buffet, kwam nog een overheerlijke dessert/ijs buffet. Nou… daar gaan de calorieën. Ik had daarna echt. Nu wil ik wel weer naar huis. De andere buren kregen er maar niet genoeg van. Wel toen de koffie/thee met een bonbon kwam, werd er door de anderen ook aanstalten gemaakt om na het nuttigen van dat laatste weer naar huis te gaan.

Thuisgekomen, was ik geestelijk toch wel moe. Maar ik ben blij dat het dit keer wel heel goed met mij is gegaan. En dat ik mijn rust weer kon nemen.
Wel heb ik die nacht onrustig geslapen, dus zo’n feest, hoe leuk het ook was, heeft toch wel impact op mijn geestelijke vermogens.