Flippo

Gevoel is iets ongrijpbaars, iets wat niet te analyseren valt en iets wat moeilijk te vatten is. Vaak geef ik mijn gevoel een categorie waar deze in past. Alle vergelijkbare gevoelens komen dan bij elkaar in dezelfde categorie. Zo wordt mijn brij aan gevoel een soort logica. Vaak werkt dat ook en vaak zit dat ook goed.

Soms ervaar je gevoelens waar je geen grip op hebt. Gevoel die nooit eerder voorbij is gekomen en die voor het eerst het leven binnen komt. Dan is er geen categorie waar deze in past. Ik kan daar echt van in de war raken. Het overkomt me nu niet zo vaak meer dat ik dat meemaak. Ik kan veel gevoelens een plaats geven.

Ik analyseer graag alles en toch handel ik bijna altijd vanuit mijn gevoel. Dat is eigenlijk best wonderlijk. Een situatie analyseer ik voor mezelf en als ik daarna een keuze moet maken, kies ik met mijn gevoel. Tenzij het verstand toch de overhand heeft uiteraard. Ik kan heel lang nadenken over wat ik moet kiezen, zal ik wel/niet bellen, wat zal hij/zij dan wel niet denken etc. Dat is mijn verstand die deze mogelijke situatie analyseert. Vervolgens hak ik een knoop door en volg ik mijn gevoel. Vaak geldt bij mij: bij twijfel niet doen.

Als ik het helemaal niet meer weet, kan ik al vele jaren terugvallen op mijn POH (praktijkondersteuner van de huisarts). Daar vertel ik dan weleens welke nieuwe gevoelens ik tegen ben gekomen. Door het te delen zonder me ervoor te schamen dat ik het niet weet, kom ik weer wat verder. Zo ook het gevoel met de flippo. Zo omschreef ik dat toen, een situatie die voorbij kwam, waarbij ik iemands blik kruiste en ik een flippo voelde in mijn buik. Een flippo van vroeger, die in zakken chips zaten en die je omhoog kon flippen op de rand van de tafel. Dat voelde ik in mijn buik en ik herkende het niet. Door het maar heel letterlijk te benoemen wat ik ervaar aan een gevoel, komt er vanzelf wel een antwoord uit. Soms ook niet en moet ik het zelf verder onderzoeken. Soms is het vooral de bevestiging van het juiste gevoel.

Gevoel. Het is iets wat nooit helemaal te analyseren valt. Het is zó complex, dat er altijd weer andere mogelijkheden zijn in een bepaalde situatie. Toch vind ik het ook heel interessant. Al mis ik ook vaak veel signalen van andere mensen. Ik ga uiteraard het beste op het gewoon zeggen wat de ander voelt. Dat voelt altijd het meest comfortabel. Zeggen wat je voelt, benoemen wat je vind en daar weinig doekjes omheen winden. Gewoon lekker duidelijk. Tja, en die flippo die voorbij komt soms, die nemen we dan maar voor lief.