Hectische week zo rond mijn 60e verjaardag

Hierbij toch wel belangrijk om mijn structuur in de gaten te houden. Anders krijg ik een chaos in mijn hoofd, en daar heb ik geen zin in.

Deze maand september toch wel druk met diverse activiteiten en ook op mijn werk is het erg druk. Dus ik moet zeker voor zorgen dat ik mijn rustmomenten goed inbouw.

Toch was het afgelopen week lastig. Er kwamen onverwachtse dingen tussen en om dan weer om te schakelen kost veel energie.

Ik heb zelfs enkele dingen moeten afzeggen, anders draaf ik veel te ver door. Zoals mijn verjaardag vieren met visites doe ik voorlopig niet. Dit tot teleurstelling van mijn man. Ik heb dan zoiets van, je ziet die kennissen tegenwoordig bijna alleen met verjaardagen. En dan moet je ook nog veel drukte organiseren om een leuke visite te houden. En dan is nog de vraag of het een kans van slagen is of niet

Wel heb ik eenvoudige goedkope fabriekskoeken gehaald, voor traktaties op mijn werk en natuurlijk daar ook de nodige felicitaties.

Op een gegeven moment  kwam mijn begeleidster waarvoor ik ook enkele uren in de week voor werk te vertellen dat ze een verrassing op mijn verjaardag voor mij in petto heeft. Ze zegt: je wordt maar een keer in je leven 60 jaar en die moet op een voor mij fijne wijze gevierd worden. Nou ja, prima. Haar kennende zal ze vast wel wat leuks hebben.

Die week kreeg mijn man last van zijn rug. Ik dacht, en hij zelf ook wel…. ach een  verrekt spiertje en zal met behulp van fysiotherapie wel over gaan. Net op de nacht van donderdag op vrijdag (20-21 september) kreeg hij dusdanig last van de rug, dat hij aangaf dat hij gelijk de huisarts wilt bellen.

Ik dacht, ach jongen, je hebt tijdens je werk bij je 65+ baan je rug teveel belast door geultjes te graven. Maar ja, hij voelt de pijn en ik niet. Later bleek dat hij een pittige blaasontsteking had. Ik heb gewoon de hele dag gewerkt, en die dag was op de locatie waar ik was ook erg druk. En hij op mijn verjaardag naar de huisarts.

Hij heeft medicatie gekregen, welke vrij snel aansloeg.

Rond 18.15 uur kwam mijn begeleidster. Ze had een leuke gele herfstaster voor mijn verjaardag en moesten even later bij haar de auto in. We zijn wezen uit eten in een heel gezellig restaurant en hebben heerlijk gegeten. We hebben het ook erg gezellig gehad. De tijd vloog voorbij, maar ik was later ook erg moe en voelde wat overprikkeling bij me opkomen.

Aan de telefoon zag ik dat mijn tante nog niet had gebeld. Anders had ik die ook nog moeten terugbellen en dan had ik haar zeker een half uur aan de lijn.

De volgende dag hadden mijn man en ik een dagje uit naar Munster wegens het 100 jarig bestaan van de KNNV. (veldbiologie). Gelukkig kon hij mee, en had gelukkig geen pijn door de tabletten.

En we hoefden zelf niet te rijden. Want we konden met een bus mee. De hele dag hadden we gewoon voor onszelf daar in Munster (Duitsland). We zaten goed en wel in de bus en mijn tante belde me op. Ze had haar vriendin verloren door ziekte, waarbij die in coma heeft gelegen. En zelf is ze ook ernstig ziek en heeft palliatieve zorg.

Contact met haar zuster (mijn moeder) heeft ze net als ik ook geen contact, evenals met mijn broer en zus. – Mijn moeder wil alleen contact met haar zoon en schoonzus  en zit hele dagen binnen in huis –  Ik heb haar aan het eind van de middag teruggebeld, net nadat we weer van Munster thuisgekomen waren. En ze gaf aan, waarom ik zo midden in de nacht belde, terwijl het eind van de middag was. Tijdsbesef was totaal afwezig. Wel wist ze dat ik afgelopen vrijdag jarig was en daarvoor wilde ze mij ook feliciteren.

Daar in Munster hebben we een botanische tuin bezocht en er was mogelijkheid om deze historische stad in te gaan.

Ik was wel blij dat we op tijd thuis waren. Want dan heb ik even de tijd om bij te komen. Anders word het mij ook veel te veel.

Eerst was ik nog wel van plan om vandaag even naar Arnhem naar mijn tante te rijden. Maar ik voelde al wat lichte overprikkeling opkomen, dus ik was aan rust toe. Misschien wel sneu voor haar, maar ik moet ook met mijn eigen mentale en fysieke toestand rekening houden. Voor hetzelfde geldt: wil ze niet teveel bezoek krijgen.

Wel heb ik vandaag, zondag, een rustige 10 kilometer tocht gewandeld met een klein groepje. Dat was ook wel lekker rustgevend waar ik toch zeker aan toe was. Jammer van de regen. Maar ja dat heeft ook wel een charme. Want het viel op dat moment niet gelijk met bakken de lucht uit.

Voor mij was in de afgelopen week genoeg spannende dingen gebeurd.