Heftig evaluatiegesprek

Ik heb al niet zo op evaluatiegesprekken en of functioneringsgesprekken. Vooral de laatste tijd word ik beu van al dat geklepper naar bedrijfsarts bedrijfsverpleegkundige evaluatiegesprekken….. Het kost veel mentale energie.

Afgelopen woensdag weer het zoveelste gesprek omtrent mijn werksituatie. Er was met mijn begeleidster en enkele van het kader van mijn werkgebeuren een voorgesprek. Dat duurde al wat langer dan gepland, voordat ik erbij werd gehaald.

Het gaat op zich heel goed op het werk, alleen door de overheidsmaatregelen en de bijbehorende financieringen is de kans groot dat ik daar niet kan blijven. Ik word al vanaf 2009 al van de ene baan naar de andere baan gehopt waar ik helemaal niet blij van wordt.

In banen waar het heel goed ging en door reorganisaties en regels dat ze mij niet langer konden gebruiken. Of ik werd in flutbanen “gedumpt” welke totaal niet passend is waarbij ik zelfs noodzakelijk in de ziektewet kwam.
Ik krijg er zo langzamerhand de “zak tabak” van. Iedere keer mij opladen, welke ook veel energie kost.

Vandaag evaluatiegesprek, Vorige week bedrijfsarts, daarvoor die week weer een gesprek, en weer daarvoor de bedrijfsverpleegkundige….. en zo verder.
Ik wil gewoon aan het werk en gewoon in mijn structuur komen en te houden.

Nu is het de vraag of ik daar waar ik nu werk weg moet of dat ik nog mag blijven. Ik ben nu 59 jaar en wil zo langzamerhand een duurzamer baan, dan iedere keer na enkele maanden tot hooguit een jaar ergens te mogen werken. Het brengt me iedere keer uit structuur en iedere keer dat omschakelen van de regels welke op dat bedrijf c.q. Instelling geld.

Ik hoef niet per se weer 36 uur te werken, omdat ik heel misschien gebruik kan maken van de oude senioren 59+ regeling. Daardoor hoef ik dan niet meer fulltime te werken, maar een halve tot hele dag minder in de week.
Op mijn leeftijd krijg ik niet zomaar wat anders voor in de plaats. En daarbij speelt leeftijd ook een grote rol.

Op een gegeven moment bleek dat het kader van de instelling waar ik werk, mij in een dagbesteding wilden doen, omdat ze geen financiering willen geven aan mijn werkgever van waaruit ik gedetacheerd ben. Want mensen die vanuit een dagbesteding werken, krijg die instelling waarvoor ik werk geld voor. Ik krijg zo bij zo geen indicatie voor dagbesteding omdat er van de veronderstelling uitgaat dat ik in het reguliere ook kan werken.

Maar ook omdat ik een wsw dienstverband heb, kan nooit en te nimmer indicatie krijgen voor dagbesteding. Dit met dien gevolg, of ik dan daar mag blijven.
Voorlopig tot januari mag ik daar nog werken. En dan….. wat gebeurd er daarna met mij.

Ik voel me benadeeld door al die overheidsmaatregelen waar ik totaal geen schuld van heb. Iedere keer val je tussen wal en schip, en je doet zo je stinkende het best. Maar mag ik dan wel mezelf blijven en ik ben ook maar een mens.