Hij komt!

Jongste is helemaal fan van de Goedheiligman. Of eigenlijk is hij fan van het gehele plaatje. De Sint en zijn entourage. De man met de witte baard en de rode mijter en zijn zwartgekleurde pieten. De man die met een stoomboot helemaal uit Spanje komt gevaren. De man die met zijn paard op de daken loopt en cadeautjes door de schoorsteen gooit.

Onze kleine man geniet er met volle teugen van. Net zoals heel veel andere kinderen. 
Nu zul je denken; dat is niet zo heel bijzonder. En dat is ook niet want over het algemeen adoreert ieder kind in de leeftijdsklasse van 2 jaar tot pakweg 8 jaar zo rond half november tot en met  5 december de Sint. Gelukkig maar voor al die ouders dat dit voor de meeste kinderen van korte duur is, want het kan nogal wat drukte in de hoofdjes van de goedgelovigen met zich meebrengen.

Voor oudste was dit bijvoorbeeld steevast het geval. Hoewel hij maar tot zijn 7 e levensjaar echt geloofde in het bestaan van de Sint, heeft hij het er in deze jaren goed van genomen qua feestvreugde. Oudste zoon was namelijk ook al een groot fan van de Sint. Net zoals met jongste nu, stonden we met hoogrode konen langs het kanaal te zingen en te dansen zodra de Sint Eindhoven binnen kwam varen. Vanaf half november was oudste niet meer te genieten door de stress en de spanning die alleen al een schoen zetten met zich mee kon brengen.

Maar ook de jaren na het grote moment van niet meer geloven waren voor ons aardig stressvol door oudste. Toen hij uiteindelijk met veel ongeloof zijn geloof opzegde moest hij, naar mijn gevoel, nog steeds bijkomen van de schrik. Hij kon maar niet geloven dat door een enkele leugen die goed in elkaar gezette illusie voor hem zo in duigen kon vallen! 

Bij jongste is het hele Sinterklaasgebeuren ook spannend maar over het algemeen niet zo “stressvol spannend”  als bij oudste. En ik denk te weten hoe dat komt.
Het is namelijk bij ons het hele jaar Sinterklaas.  Jongste zijn “hardekerngoedheilig fan-schap” beperkt zich namelijk niet tot november-december. Het hele jaar door, met als hoogtepunt de zomermaanden, draait hij plaatjes met Sinterklaasliedjes, oefent hij de “dansmoves” van de zwarte pieten en kijkt hij de (inmiddels gedateerde) films met daarin zwarte pieten en een Sinterklaas die vooral met een boot uit Spanje komt.

Nu hij bijna 9 wordt is het niveau van feestvieren nog steeds heel hoog bij hem en hij geniet er met volle teugen van. En wij eigenlijk ook wel. Het is namelijk ook wel weer mooi om te zien hoe een mannetje fysiek zo groot kan zijn maar tegelijk ook heel klein in zijn hoofdje kan blijven. En zo zal dat waarschijnlijk ook de rest van zijn leven blijven wat Sinterklaas betreft als ik andere ouders met (oudere)kinderen met down mag geloven.

Het verhaal moet echter wel blijven zoals het is. Voorspelbaarheid is belangrijk voor de duidelijkheid en de spanning die het met zich mee kan brengen.  
Jongste leest namelijk in zijn boekjes over het paard op het dak, de stoomboot en over zwarte piet. Het is voor jongste al moeilijk te verkroppen dat ons dak er zich niet voor leent om door een paard te worden beklommen. Zijn cadeautjes komen dus altijd door de voordeur bij ons en niet via de schoorsteen. En daar komen we nog wel mee weg. En we dachten dat we, door de rest van het verhaal instant te houden, het plezier er ook wel in zouden kunnen blijven houden.

Maar sinds een paar jaar is het verhaal van de Sint voor jongste een beetje aan het wankelen. In de Randstad en op tv worden pieten langzaam wit of in ieder geval anders gekleurd dan zwart. Dat snapt jongste dus niet. Maar zolang we over het algemeen oude filmpjes laten zien en de Sint en zijn Pieten in Eindhoven opzoeken (daar zijn de pieten nog zwart), gaat het goed.  
Maar voor wat betreft het wegblijven van de stoomboot kwamen we er helaas niet mee weg.

In 2013 had het Eindhovense intochtcomité door een tekort aan subsidie moeten besluiten om de Sint lopend te laten arriveren. Wat een teleurstelling was dat voor jongste! Hij begreep er niets meer van. De lol van het feest was bij hem voor een tijdje gedaan en we gingen niet eens meer kijken naar de intocht.

Maar vorig jaar kon Sinterklaas door extra geld gelukkig wel weer met een bootje Eindhoven in. Het was weliswaar een sloep maar het was een boot. En dit jaar is dat ook weer het geval. 
Het verhaal is voor zover mogelijk voor jongste weer compleet en er kan weer verder worden gegaan met waar we bezig waren, het echte Sinterklaasfeest vieren!  Een heel jaar lang.