Het is hier autistisch (Filemon Wesselink)

Momenteel zijn diverse uitzendingen van “het is hier autistisch” aan de gang. Het schijnt dat deze uitzendingen een keer vaker op tv geweest. Filemon Wesselink heeft blijkbaar ook een diagnose met autisme

Een paar weken geleden tijdens de Kunstgroep-middag op mijn werk spraken we over autisme. Dat komt omdat een mede-cursist zelf psychologie heeft gestudeerd en schijnbaar ook een vorm van autisme heeft. Hierdoor is ze geïnteresseerd in autisme.
Als ik mij goed herinnert heeft ze ook al eens actief lid geweest binnen een regionale autisme stichting. Misschien dat ze dat nu nog is. Maar dat weet ik niet zeker.

Sindsdien ben ik naar de gemiste uitzendingen gaan zoeken op internet. Nu lopen deze uitzendingen ook op de televisie. Ik heb diverse uitzendingen (nog) niet gezien. Zelf wil ik ze wel zien, en ik heb het gelukkig kunnen vinden.
Ik ken nog wel de documentaires met Kees Momma en die van Temple Grandin. Deze heb ik dus wel bekeken. En deze documentaires vond ik erg goed.

Hierin kon ik bij diverse mensen wie daar in beeld kwamen en aan het woord kwamen in diverse zaken herkenning in vinden. Uiteraard heb ik het wel het idee, dat ze relatief extreme situaties in beeld brengen. (niet oneerbiedig bedoeld). Filemon heeft diverse mensen in Nederland, en buiten Nederland geïnterviewd, en heeft hierdoor een serie kunnen (laten) maken.

Dat gedetailleerde van de (technisch) tekenaar met al die gebouwen met de wegen en bomen. Allemaal zo exact, welke hij uit zijn hoofd op papier zette. Dan heb ik de herinnering dat ik als kind ook een soort New York op papier tekende. Ook in de vorm van torens en gebouwen. Ik was toen, denk ik een jaar of 10. Ook in mijn schilderkunst, schilder ik het liefst ook realistisch en zo gedetailleerd mogelijk. Daar voel ik mij ook prettig bij en kan ik mij hierop lekker in uitleven en lekker op concentreren.

Ook de Canadees of Amerikaan wie diverse draken heeft en altijd 2 draken bij zich heeft, als hij op pad gaat. Zelf ben ik ook zo’n een wie thuis allerlei zachte knuffels heeft. Ik zal er niet mee op straat lopen. Maar ik heb wel in mijn auto enkele knuffels liggen. En ik ben zelf ook zo maf om af en toe tegen die knuffels te praten en als een soort kind te verzorgen. Dan ben ik ook net een klein kind, terwijl ik dit jaar 60 jaar word en zelfstandig functioneer.

Het is allemaal wel mooi om te zien. Niet alles wat je in deze tv programma’s ziet heb ik zelf ook. Ook laat het wel zien dat mensen met autisme zeker kwaliteiten hebben. Dat vind ik zeker belangrijk.
Wel met mijn gedachten dat ik ook wel nuchter hier tegen aan kan kijken, zonder met mezelf te vergelijken.

Er zullen verder nog wel meer programma’s op tv geweest zijn welke over autisme gaat. Maar niet alle programma’s hieromtrent zal ik bekijken, omdat er ook, denk ik, minder goede uitzendingen zullen zijn.

Als ik even mijn moment van rust heb, dan wil ik die andere uitzendingen ook bekijken, maar dan via mijn computer.

Dit delen