Moeder zit voor revalidatie in verpleeghuis
Helaas heb ik geen contact met mijn familie. Hooguit via facebook met enkele nichtjes en incidenteel via linked in met mijn broer. Maar op een gegeven moment kreeg ik een message of ze mijn telefoonnummer mochten hebben.
Het gaat de laatste tijd toch al wat rommelig bij ons thuis aan toe. Vooral dat onze tv- en vaste telefoonverbinding problemen geeft. We zijn al bezig met een nieuwe provider, wie op 7 juni de aansluiting hoopt te regelen. En ook binnen mijn werk is het ook soms wisselvallig met mijn werktijden. Dat neemt toch extra energie in beslag.
Een paar weken geleden kreeg ik een message van een nicht van mij of mijn schoonzus mijn telefoonnummer kon ontvangen. Op zich heb ik daar geen moeite mee. Het is naar mijn mening meer van hun kant dat ze geen contact met ons wilt opzoeken. Ik vermoed dat mijn man en ik voor hun eigenlijk “te min zijn”.
Eigenlijk is deze message voor mij al een voorbode dat er iets aan de hand is. Ik kreeg daar toen al een apart gevoel van binnen.
En ja hoor, gisteren belde mijn broer mij op dat mijn moeder gevallen is en een gebroken heup is. Ze is in het ziekenhuis geweest en daar hebben ze haar geopereerd. Ze heeft een pin in haar heup gekregen. Nu is ze voor revalidatie bij een verpleeghuis, waar ze ook verblijft. Het schijnt nog de vraag te zijn of ze wel weer zelfstandig kan wonen in haar “eigen te grote huurhuis met 3 slaapkamers”.
Wat bleek dat mijn moeder al rond de paasdagen al in het ziekenhuis lag. Want ik opende net de linked in, waarop mijn broer met mij ge- appt heeft. Nou ja… kan je zien hoe de contacten liggen. Dus nu op 10 mei en op11 mei pas het berichtje gelezen dat ze op 20 april al in het ziekenhuis lag.
Ik lees dus ook niet altijd linked in.
Ik stuur haar wel een kaartje naar die verpleeginstelling t.n.v. Haar. En ik zie het verder wel. Want mijn moeder is toch iemand wie niet accepteert dat ik er mee ga bemoeien. Mijn broer regelt alles. Misschien maar goed ook. Want in deze situatie is het voor mij toch extra moeilijk om deze zorg tot me toe te nemen. Ondanks dat ik zeker wel empathisch en behulpzaam wilt zijn.
Verder heb ik mijn broer ook een berichtje gestuurd via linked in om heel veel sterkte te wensen.
Eigenlijk komt het brozer worden van oudere familieleden zeer frequent voor, en dat dit bij het leven hoort. Meestal zijn de kinderen die dan voor de zorg regelt. Maar in mijn geval sta ik er min of meer erbuiten, ondanks dat ik bericht heb gekregen. Natuurlijk kan ik mij situatie voorstellen dat er al langere tijd, zelfs jaren…… oudere familieleden aan het klungelen zijn en zelfs tot ernstige mate toe en je pas verneemt als je een overlijdensbericht krijgt. Dat scenario heb ik zeker ook voor ogen…. Dus toch ook wel goed dat ik een berichtje heb gekregen. Ondanks dat ik diep in mijn hart persoonlijker bericht heb willen krijgen.
