Nog last van mijn rug, misbruik of gebruik maken van je kwetsbaarheid.
Mijn rug is sinds 2004 toch kwetsbaar geworden. En nu met regelmatig zwaar werk, merk ik dat heel duidelijk. Toch zoveel mogelijk mijn grenzen stellen en ook nee kunnen zeggen.
Er zijn altijd mensen die zeggen dat er veel mensen zoals wij misbruik maken van onze kwetsbaarheid. Nou…. dat is toch niet altijd waar toch.
En natuurlijk ook de welbekende klassieke autisme welke bij mij gediagnosticeerd is.
Ik ben al een tijdje bij de fysio, en gelukkig nu ook aan het afbouwen. Het gaat op zich wel beter met mijn rug. Maar zodra ik te lang zwaar werk verricht of teveel moet bukken tijdens werkzaamheden of dat ik veel kracht moet zetten, dan merk ik het overduidelijk.
Wat mij dan opvalt dat ik dan als een aansteller beschouwd wordt, omdat ik normaal loop. Schijnbaar moet het zichtbaar zijn dat mijn rug nog erg gevoelig is. Ondanks dat ik meld dat de fysio aangeeft dat ik niet te ver moet gaan met te belastende werkzaamheden.
Na een gesprek met mijn opdrachtgever heb ik aangegeven, en eerlijk gezegd ook wat overdreven dat ik nu slijtageverschijnselen krijg in mijn rug en benen. En dat ik alleen lichter werkzaamheden kan doen, zoals zaaien, kippen- en konijnen hokken schoonmaken. Hun drie honden op het terrein uitlaten…. enz. Mijn werkcoach heeft nog steeds de neiging om alles te vergoelijken, door te melden dat ik regelmatig pauze mag houden en dat ik het in mijn eigen tempo moet doen. Ze kunnen mij eerlijk gezegd “de pot op” en ik luister in dit geval alleen naar de medici die er verstand van hebben en ook mij kennen.
Vorige week kwam ik iemand tegen die ook een tijdje werkmeester is geweest bij een groepsdetachering vanuit de WSW in een productiebedrijf. Hij gaf aan dat hij regelmatig tegenkwam dat er van dit soort mensen misbruik maken van hun situatie. Dit omdat we als WSW-ers erg moeilijk ontslagen kan worden, als ze niet aan de opdracht voldoen. Dus als ze geen zin hebben, dan melden dat ze last van diverse kwalen hebben, waardoor ze het werk niet willen doen. Daar loopt de werkmeester iedere keer tegenaan. Ik vind dat men niet direct mag oordelen of de werknemer wel of niet het werk kan doen. Er zal vast wel enkelen tussen zitten wie er inderdaad misbruik maken. Maar degene die werkelijk wat mankeren waardoor ze bepaalde werk gaan weigeren omdat het te zwaar is, vind ik dat ze ook een bewijs moeten hebben van de medische behandelaar.
En gelukkig heb ik dat. Ik heb een rapport laten opstellen door enkele behandelaars, die met eer en geweten vanuit hun visie dit hebben gedaan. En dit rapport heb ik ook over kunnen dragen aan de bedrijfsarts c.q. Bedrijfsverpleegkundige.
Ik weet heel zeker dat er veel mensen zoals wij wie onder de participatiewet en/of WSW vallen vaak in flutbanen zitten. Of banen die erg saai en monotoon is. Soms ook onder het niveau van betrokkene. En dat tegen een loon, welke gelijk of vlak boven de bijstandsnorm zitten. Daarbij zijn er ook genoeg van wie noodgedwongen jarenlang thuis zitten omdat er geen passend werk voor hen beschikbaar is.
Afgelopen week kwam er in het nieuws dat de Landelijke overheid te weinig geld beschikbaar stellen om mensen zoals wij aan een (passende) baan te helpen. Diverse gemeenten die verantwoordelijk is voor deze, hebben hierover gemeld door een manifest.
Zelf geloof ik zeker dat er procentueel meer mensen wie gebruik maken van de WSW c.q. Participatiewet noodgedwongen thuis zitten dan mensen die in het reguliere circuit zitten.
Toch allemaal in en in triest. Vooral als het nog jarenlang duurt voordat je met pensioen kan gaan.
Ik merk er nog niets van dat het zo goed gaat met de economie.