Nu van alles te doen rond deze paasdagen 2017.

Gelukkig heb ik nog hele goede mensen om mij heen, en daar maak ik ook wel gebruik van, geen misbruik. Maar ook dat ik hun goedheid ook zeer waardeer. Toch is tijdens de paasdagen een goede familieband toch wel een gemis.
Dit ondanks dat we nauwelijks bezoek krijgen als even een kopje koffie of thee drinken.

Gisteren apte het bazinnetje van mijn oppashond. Hun cavia was op 4,5 jarige leeftijd afgelopen dinsdag overleden. Ze had het hok, voer, hooi en andere toebehoren over. En dat wilde ze kwijt. Prima. Wij konden dit heel goed gebruiken, dan behalve het hok. Dit hok brengt ze naar de Kringloop. Ondanks bij die Kringloop waar ik 1,5 jaar gewerkt heb en ook daar geen prettige ervaring aan over heb gehouden, en ik vind ook deze Kringloopwinkel erg duur. Desondanks mag ze haar eigen keuzes mag maken. Want ergens zomaar weggooien is ook zonde.
Het voer en hooi was allemaal nog erg vers en ook best nog een aardige hoeveelheid. Ik vroeg: hoeveel geld wil je er voor hebben? Nee, helemaal niets. Wat is ze toch een lieve vrouw.
Nou onze 4 Cavia’s zijn dol op dit voer en hooi, hebben wij gemerkt.

Vanmorgen op deze eerste paasdag, even wat uitgeslapen en ik had nog opruimwerkzaamheden rond mijn eigen privé administratie. Ook onze financiën even bijhouden. Heerlijk toch weer wat kunnen opruimen. Ik krijg toch een chaos en nare gevoelens in mijn hoofd, als het al te rommelig wordt. Ondanks dat bij ons thuis best wel kan zien dat er bij ons “geleefd” wordt.
Vanmiddag hoop ik nog tijd te kunnen vinden om naar een excursie te gaan van de IVN in Eibergen.

Morgen hoop ik te kunnen wandelen, wat nu eindelijk ook weer goed af gaat, zonder echte klachten rond mijn rug.
Ik heb 2 sessies gehad bij de Osteopaat en dat heeft enorm geholpen. Toevallig woont hij in dezelfde straat als wij. En ik heb al jaren geleden eerder goede resultaten gehad bij hem. Ook toen we nog ergens anders woonde. Hij gaf aan dat de banden rond mijn gewrichten van mijn rug geïrriteerd zijn. En waarschijnlijk wegens de zware tuinwerk op mijn werkplek tijdens de winter. Dit werk doe ik ook niet meer. Mijn begeleidster maant mij ook iedere keer, dat ik dat niet moet doen en bij dit soort zaken tegen mijn bazin dat ik nee moet zeggen. Heel veel heb ik ook te danken aan mijn begeleidster.

We hebben ook thuis bijna nooit iemand die even koffie of thee komt drinken. En andersom ook eigenlijk bijna niet. Maar ik kan gelukkig ook heel goed terecht bij Dorpskamer of Stadskamer, verenigingsleven ect. En daarbij gelukkig ook genoeg goede bezigheden heb en hierdoor veel (goede) mensen ken, waardoor ik het gemis van mijn familie weggevaagd wordt. Meedoen aan activiteiten is voor mij toch belangrijk. En dan wel met dien verstande dat ik hierin ook mijn grens moet bepalen en niet overloop van teveel dingen. Ik heb ook echt duidelijk mijn rust nodig.