Omgaan met kritiek

Ik denk dat niemand het leuk vind om kritiek te krijgen maar mensen met autisme vinden het al helemaal moeilijk.
Persoonlijk vind ik het maken van deze blog al meteen moeilijk want ook ik kan niet goed tegen kritiek!
Ik neem alles zeer persoonlijk op terwijl dat vaak niet zo bedoeld is. Ik ben heel snel boos, van slag of bloedchagrijnig.
Met name dat laatste is niet fijn voor de ander.
Ook al krijg ik zogenaamde opbouwende kritiek, dus een opmerking waar ik eventueel iets van zou kunnen leren en diegene het alleen maar goed bedoeld, kan ik niks mee.
Ik ga gelijk in de verdediging en uit dat met name door chagrijnig te kijken. Het ligt er aan wie ik voor me heb of er ik tegenin ga of niet.
Bij iemand die ik vertrouw zeg ik gelijk wat ik er van denk. Dat is vaak niet goed. En zeker niet overwogen. Ik reageer dan vanuit mijn eerste emotie en voel me aangevallen. Ik word heel boos. Als ik dan echt niet meer uit mijn woorden kom ga ik huilen. Dat is bij mij de laatste fase, ik schiet dan zo in de stress dat ik niks meer kan.

Nu weet ik ook wel dat autisme geen excuus is voor mijn soms felle reactie. Ook dat weet ik wel maar mijn zelfkennis is ook niet optimaal. Ik vind ook vaak dat ik gelijk heb. De mening van anderen hoef ik niet eens meer te horen. En kan daar al helemaal geen begrip voor opbrengen. Diep van binnen weet ik ook heus wel wanneer de kritiek terecht is of niet. Maar ook al heb ik iets niet goed gedaan of had het iets anders gekund, dan kan ik er nog niks mee. Ook als ik te fel reageer vind ik het lastig om mijn excuses aan te bieden.

Overigens, waar ik ook heel veel last van heb is zelfkritiek! Ik weet namelijk maar al te goed dat ik behoorlijk beperkt ben in veel dingen. Ik baal daar erg van en vind mezelf dan op zo’n moment ook waardeloos. Als ik daar teveel aan ga denken word ik weer depressief en gaat het nog slechter met me. Ik ben goed in mezelf naar beneden halen en mezelf lelijk te vinden. Ik denk dan dat andere mensen dat ook vinden en op zulke momenten ga ik dan nergens meer heen. Dan wil ik alleen maar thuis zijn.

Apart vind ik dat ik aan mezelf wel kritiek kan geven maar het niet accepteer als iemand anders kritiek op mij geeft.
Ik ben erg onzeker en vind dus nooit iets goed aan mezelf. Misschien komt het daardoor dat ik absoluut geen kritiek kan verdragen. Dan komt het bij mij binnen alsof er inderdaad niets goed is aan mij. Dan worden mijn gedachtes bevestigd door anderen waardoor ik mezelf nog rotter ga voelen. Terwijl het juist goed is voor iemands persoonlijke ontwikkeling om opbouwende kritiek te ontvangen. Daar word iedereen alleen maar beter van, maar het goed ontvangen van kritiek moet ik toch wel gaan leren. Dat is wel erg moeilijk!