Onverwachtse wending??? in mijn werksituatie
Ik ben beu dat ik iedere keer weg moet van een baan wegens diverse regels of situaties waar ik niets aan kan doen. Dat niet alleen, maar ook iedere keer die verandering…. ik ben het zat.
Nu ik 60 ben, en een zogenoemde afstand heb tot de regulieren arbeidsmarkt, maar wel potentie heb om arbeid te verrichten, tussen wal en schip raakt……. Ik voel me een slachtoffer.. Zelf solliciteren kost alleen onnodige energie.
De cliëntenraad heb ik geschreven omtrent mijn perikelen rond mijn werksituatie. Ook omdat ik van diverse kanten verneem dat meerdere mensen ook binnen hun werksituatie tussen wal en schip raken. Als vakbondsvertegenwoordiger wil ik niet alleen voor mezelf in de bres komen, maar ook voor ieder ander.
Ook heb ik de verantwoordelijke wethouder, wie ik ken vanuit de locatie politieke partij waar ik lid van ben een cc-tje gedaan van dit schrijven.
Op een een of ander manier heeft mijn klantmanager/werkcoach ook nota hiervan gekregen via andere bronnen. Dus woensdagavond kwam mijn begeleidster vragen wat ik had geschreven, naast andere zaken wat we te bespreken hadden. Mijn begeleidster kon zich dit van mij goed voorstellen. Ik was eigenlijk miezig, welke in het gebruikelijke Nederlands kwaad/boos betekent.
Die nacht heb ik ook niet zo geweldig geslapen.
Zelf had ik voorgenomen, ik doe mijn ding, doe mijn best en verder kunnen ze allemaal “de pot op”. Allerlei nare herinneringen kwamen de laatste weken mij weer in mijn hoofd. Ik was nooit goed en deugde voor geen meter, met alle gevolgen van dien, angsten, depressieve gevoelens……
Maar probeerde het niet te laten merken aan menigeen.
Ik was de donderdagochtend bezig om wat te lezen, totdat het tijd was om met mijn oppashond te wandelen. En de arbeidsdeskundige belde mij op: “ik heb goed nieuws”
Ze hebben een regeling kunnen treffen dat ik toch bij de Stadskamer mag blijven. Wel moet dit formeel bekrachtigd worden. Maar de toestemming van diverse beslissers schijnt oké te zijn.
Een half uur later belde mijn begeleidster op en ze beaamde het. Ze wist dit al langer, maar het was nog niet officieel vastgelegd. Er schijnt veel ruggespraak geweest te zijn.
Een paar weken geleden heb ik ook de Rechtsbijstand ingeschakeld. Ik had al diverse stukken naar hen verstuurd, waarmee ik ook de bevestiging had gekregen dat ze ermee aan het werk gingen.
In januari krijg ik nog een overleg welke uren ik bij de Stadskamer krijg, maar ook de uren van wat ik in Winterswijk aan werk verricht. En dat ik dit binnen de WSW-regel het mag blijven doen, rekening houden met de betreffende WMO regels, welke in Doetinchem heel anders is dan in Winterswijk.
Het is wel even wennen aan de nieuwe situaties en overgangen. Maar goed dat ik de komende week prikkelarme kerstdagen zal krijgen. Maar ik heb geen vakantie komende week, want nu is het juist druk, in verband met kasbeheer en desbetreffende jaarafsluiting.
