Onze konijn Eva heeft weer een maatje
Konijnen geven ons plezier, maar ook de nodige zorg om goed voor ze te zijn en graag willen dat ze niet wegkwijnen van de eenzaamheid.
Het was voor Eva, nadat Frans was overleden, heel moeilijk. Dus voor ons de schone taak om weer een nieuw maatje voor haar te zoeken, welke ook echt bij haar past. Maar ja, dat heb je niet zo de volgende dag. Dus wij natuurlijk haar extra aandacht geven.
Ik heb bij diverse opvangen bij ons in de buurt gekeken waar eventueel een maatje voor Eva kan zijn.
En ik heb er een gevonden. Ze hadden enkele rammetjes, maar ze moesten nog van elders komen en of gecastreerd worden. Toevallig ben ik vaker bij deze opvang geweest. Dus ze kent mij en dat scheelt. Dan is er ook een vertrouwensband.
Daarnaast had ik de laatste weken ook wat last van chaos in mijn hoofd. Ik heb op mijn werk een paar taakveranderingen, welke voor mij vrij nieuw zijn. Wel hele mooie taken, maar die omschakeling is toch wel een behoorlijke overgang en wennen. Ook al die afspraken bij fysio, welke ik in mijn vrije tijd moet doen, kost ook de nodige energie. Mijn man kreeg ook nog een blaasontsteking welke onbewust ook wel impact op mij heeft.
Als ik een chaos in mijn hoofd heb, dan voel ik mij gedeprimeerd en angstig. Ik word dan erg onrustig en heb dan de neiging om door te draven… Dus met andere woorden pas op de plaats.
Afgelopen weekend kon ik bij de opvang terecht. Eva kon kiezen uit 3 rammelaars. De eerste was een goede klik, en ze begon hem gelijk af te likken. Wel was het nog een vrij jong (vrolijk) konijn, maar dat kon op ten duur te druk wordt voor Eva. De tweede begon op Eva direct te rijden, en daar werd Eva erg bang van.
De derde had ook een goede klik waarbij Eva ook hem begon af te likken. Een rustig rammetje van 6 jaar oud, wie ook een vriendinnetje had verloren. Wel is het blind. Maar daar heeft Eva geen moeite mee. En een blind konijn kan zich ook heel goed redden. Dus werd het deze laatste. Zijn naam is Arie. Eva is 7 jaar en Arie is 6 jaar.
We hebben dus Arie, wie ook Arie is blijven heten meegenomen. Het heeft wel even tijd nodig om aan elkaar te wennen. Maar ik denk dat dit een goede match is.
Nu zijn ze al 5 dagen bij ons en zo langzamerhand gaan ze steeds langer bij elkaar in de ren. Vandaag voor het eerst overdag in hun toekomstige ruime verblijf, waarbij wij thuis zijn en hierdoor zicht op hun hebben. Dat gaat steeds beter..
De tussenliggende tijden zitten ze wel apart en kunnen elkaar ook “zien” of ruiken. Maar die periodes worden nu steeds korter. Ik denk dat ze in de loop van volgende week definitief bij elkaar kunnen zijn.
Nou en dan maar hopen dat ze nog diverse jaren bij ons mogen blijven wonen, als een gelukkig stel.
Net zoals onze andere 2 stellen konijnen Roel en Marlene, Bill en Hilary. Evenals onze andere dieren (4 cavia’s Arthur, Petra, Trees en Mildret, de vogeltjes en visjes)
Het gaat nu ook iets beter met mijn chaos in mijn hoofd, en kan mijn structuur ook iets beter weer hervinden. Ook met mijn arm is het een stuk beter, maar heb nog fysiotherapie, maar wel minder vaak in de week.
