Prikkelarm boodschappen doen.
In september 2018 stonden de media bol van het eerste initiatief in Nederland om boodschappen te doen in een prikkelarme omgeving. Een bekende supermarktketen in Sint Michielsgestel biedt dit één uur per week aan. Een mooi onderwerp voor mijn blog.
Ik vind het een mooi en sympathiek initiatief. Ik juich het van harte toe, maar voor mij voelt het als een druppel op een gloeiende plaat. Het prikkelarme bestaat voornamelijk uit het dimmen van licht en het verminderen van geluid. Maar wat voor degenen die ook overgevoelig zijn voor geuren? Van dit laatste heb ik zelf overigens geen last.
Zou ik er zelf gebruik van maken als ik in St. Michielsgestel zou wonen? Waarschijnlijk niet. Het tijdstip is op dinsdag van acht tot negen uur en als avondmens is dat voor mij eigenlijk geen haalbare kaart.
En hoe zit het met de andere mensen die boodschappen doen? Passen zij hun stemvolume aan? Zelf zou ik daar moeite mee hebben. Nee, geen onwil. Ik praat vaak te hard zonder dat ik het zelf in de gaten heb. Iets wat wel vaker voorkomt bij mensen met autisme (en ook zonder autisme).
En hoe is de verdere situatie in de winkel? Bij ons in het dorp heb je in het “centrum” twee landelijke supermarkten: L en A. En de landelijke drogisterijketen K. Daarnaast nog een aantal plaatselijke winkels. Ik wil beslist geen reclame of anti-reclame maken, vandaar die afkortingen.
Ik winkel al jaren bij de A, maar door mijn financiële situatie werd het tijd om ook weer naar de L te gaan. Dinsdag 4 september was het dan zover. Het is lang geleden dat ik zo chagrijnig was na het boodschappen doen.
Bij L moest ik echt mijn weg weer vinden. Dat vind ik het minst bezwaarlijke, dat zou wel wennen. Maar wat was het druk! En waar het druk is in een winkel, blokkeren mensen soms de gangpaden door hun kar lukraak weg te zetten (ik let er zelf wel op, maar ga ook weleens in de fout). Of ze komen bekenden tegen en beginnen ter plekke een praatje. Zie maar eens te passeren.
En alsof dat niet genoeg is: L gebruikt de gangpaden ook nog om producten uit te stallen (geldt ook voor A en K). De inrichting is ook rommeliger geworden vergeleken met de beginjaren. Toen stond er veel inder in de gangpaden en was er een aparte rij voor de non-food artikelen. Deze laatste staan nu ook meer verspreid over de winkel.
Het zag er dus erg rommelig uit. Ik kwam behoorlijk overprikkeld bij de kassa en ik moet bekennen dat de rekening ook nog tegenviel. Niet echt een succes dus. Hier zou dus echt meer nodig zijn dan gedimd licht en minder geluid.
Toen naar de A. Deze winkel ken ik, maar ik was al overprikkeld. En dan ben ik gevoeliger voor prikkels. Gelukkig stond wel alles op de normale plaatsen. Want daar hebben supermarkten ook een handje van: artikelen verplaatsen. Voor mij betekent dit echt zoeken. In één oogopslag iets zien is er voor mij niet bij. Mijn ogen scannen als het ware de schappen. Ook dit kost weer extra energie.
Financieel bleek ik er weinig mee opgeschoten te zijn en ik besloot ter plekke om voortaan mijn boodschappen te doen bij de J in een naburig dorp. Wel de aanbiedingen van A en L in de gaten houden.
Waarom de J in dat dorp? Niet omdat het daar echt prikkelarm is. Wel een ruime parkeerplaats, dus geen parkeerstrees. Bij mij in het dorp kan het echt vol staan. En de gangpaden zijn echt gangpaden, dus geen extra bakken met artikelen.
En op de één of andere manier is het geluid ook niet echt hinderlijk. Wat ik zelf ook nog fijn vind: de prijzen zijn goed leesbaar (heeft niks met autisme te maken, wel met mijn ogen). Natuurlijk wijzigen zij ook weleens de plaats van artikelen, maar dat doen alle supermarkten. En de keuze is wel voor de J in dat specifieke dorp. Een andere J kan al weer minder prettig zijn.
Verplaatsen van artikelen heeft weinig met overprikkeling te maken en het volgende ook niet: keuzestress. Als een artikel op mijn boodschappenbriefje niet aanwezig is, betekent dit ook weer stress. Kan ik de aankoop een week uitstellen? Zo nee, wat is dan een goed alternatief? Oh hellup!!!!
Zoals jullie lezen, is boodschappen doen voor mij dus meer dan alleen last hebben van licht en geluid. Ik zou zeggen: zoek uit welke winkel en welk tijdstip goed bij je passen.
O ja, voor degenen die zich afvragen waarom ik niet thuis laat bezorgen. Dit is vaak niet gratis. Je moet thuis zijn als ze komen: hoe laat komen ze? En vooral: ik wil niet altijd een alternatief als een bepaald artikel even niet op voorraad is.
Het initiatief in Sint Michielsgestel: sympathiek en zeker een mooi begin. Ook voor mensen zonder autisme met problemen met prikkelverwerking. Ik vind het zeker een stap in de goede richting.
