Prikkels

Ik stap het lokaal binnen en groet netjes de mensen die er al zijn. Ongemerkt scan ik de omgeving en zoek een plek waar ik me fijn voel. Ik zie dat er koffie is en daar heb ik nou net zin in. Het voelt onwennig, het is een vreemde omgeving en ik ben eigenlijk al best moe erheen gekomen. Ik schenk de koffie in en voel dat mijn handen trillen. Ik verman mezelf, even tot kalmte komen en observeer de mensen om me heen. Het geroezemoes neemt toe, er komen meer mensen binnen nu en nemen allemaal koffie of thee mee naar hun tafel. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het eigenlijk al begonnen had moeten zijn. Daar hou ik niet zo van en wiebel wat op mijn stoel. Gelukkig begint het nu, ik irriteer me nog wel even aan de mensen voor me, ze moesten klaarblijkelijk nog even wat zinnen afmaken naar elkaar.

Vaak bij een lezing, training of een les, schrijf ik wat grote lijnen op. Als ik het niet doe, weet ik thuis niet meer waar het over ging. Puur omdat ik vaak zoveel extra prikkels krijg, dan kan ik de juiste informatie niet opslaan. Het helpt mij ook om de aandacht erbij te houden en mee te denken of zelfs mee te doen. Wat mij ook helpt is goed voorbereid op pad gaan. Checken of ik niks vergeten ben, locatie opzoeken, tijden controleren en bij binnenkomst bekijken waar het toilet is. Als er dan een pauze is, kan ik in elk geval even tot mezelf komen, mocht het allemaal teveel zijn.

Soms is dat laatste wel het geval. Vooral als ik al moe ben, komt alles nog meer naar me toe, alsof ik een magneet ben. Een zoemende lamp, een telefoon die afgaat, een brandblusser die scheef hangt, muziek elders wat doordreunt, het leidt allemaal af. Op een gegeven moment wordt het ook irritant. Een klingelend lepeltje in een glas, toetstoon geluiden (waarom gebruiken mensen dit?), piepend geluid van een schuivende stoel, ja zelfs een zwaar accent wordt dan irritant. Ik krijg het dan ook warm en meestal ga ik dan maar iets tekenen. Hersentraining noem ik het gekscherend ook wel.

Tijdens een cursus of training is dit extra vermoeiend. Ik wil dan ook heel graag opletten en nuttige informatie in me opnemen. Vaak is er ook nog een interactief gedeelte, daar krijg ik ook de kriebels van. In groepjes werken, nog erger. Soms een ineens een plot twist, hou ik ook niet van. Gelukkig is dat vaak niet eens aan me te zien en kan ik voor het oog goed meekomen tijdens cursus of lezingen. Ik observeer veel, dus als ik een opdracht even niet gehoord heb door al de prikkels om me heen, kijk ik gewoon even wat de anderen doen.

Als het afgelopen is, overvalt me de moeheid. Dat word morgen weer bijkomen, zeg ik tegen mezelf. Ik loop het lokaal uit en kan het niet laten om het schilderijtje wat ik al de hele tijd scheef zag hangen, een klein tikje te geven. Zo, die hangt weer recht.