Schakel

Ik roer in mijn koffie en draai wat onrustig op mijn stoel. Het gesprek gaat namelijk weer eens over werk en vakanties. Ik herken uiteraard veel en knik instemmend mee als iemand noemt dat ze toe was aan vakantie. Ik tuur naar de punt van de tafel en denk, als ze nou maar niks aan mij vragen. Tegelijkertijd denk ik, doe niet zo gek, ik doe vrijwilligerswerk en ben ook nog mantelzorger voor mijn oude oma. Ik heb een zwak voor mensen die het moeilijk hebben en probeer een helpende hand te zijn. Ik kan nog best veel opnoemen wat ik allemaal aan het doen ben. Ik doe eigenlijk ook veel wat andere mensen niet doen of geen tijd voor hebben. Op een of andere manier tel je toch niet helemaal mee als je niet betaald werkt. Gek eigenlijk, toch?

Aan de andere kant van de tafel zit iemand te vertellen dat ze alweer fulltime aan het werk is na haar vakantie. Onze blikken kruisen een moment en ineens sneert ze tegen mij: “Ja, jij hebt altijd vakantie!”. Ik voel een pijnlijke steek in mijn hart, die kwam aan. Ik ben van mijn stuk gebracht en probeer te bedenken wat ik hierop moet gaan zeggen. Eigenlijk wil ik zeggen dat deze opmerking zeer doet en ik dit echt niet leuk vind dat ze dit zegt. Het komt er niet uit, behalve ‘zo zou ik het niet noemen’. Vaak heb ik in mijn hoofd later een hele goeie reactie die ik had willen zeggen. Ik baal dan dat het altijd zo lang duurt voordat zaken verwerkt zijn in mijn autistische brein. Een gesprek in groepen gaan altijd te snel voor mij om mee te praten.

Het duurt ook altijd lang voordat ik kan omschakelen naar relativeren. Ik moet dan ook echt tegen mezelf zeggen dat ik er heus toe doe in deze maatschappij. Ook al heb ik nu (even) geen werk, ik doe wel hele nuttige dingen. En wat doet zij dan, die deze opmerking gaf? Kijkt zij ook naar mensen om die het moeilijk hebben, zorgt zij ook voor iemand, haalt zij net zoveel voldoening uit haar werk als ik uit mijn vrijwilligerswerk?

Uiteindelijk doet het er ook niet toe, wat je ook doet in je dagelijks leven. Iedereen is een schakel, hoe groot of hoe klein dat ook is. Ik moet het ook vaak tegen mezelf zeggen hoor, zo goed kan ik ook niet relativeren. Ik weet wel dat ik een nuttige schakel ben, dat ik voldoening haal uit wat ik doe en belangrijker nog; ik doe wat ik leuk vind. Nieuw werk vinden zal ook langer duren bij mij als bij een ander. Ik twijfel lang of iets wel geschikt is, of ik het zou kunnen en of het werk past bij mijn autisme. Zo gaat er best een tijdje voorbij zonder dat ik werk. Tussendoor heb ik nog wel een tijdje seizoenswerk gedaan bij een boomgaard. Bakken geld verdienen doe je er niet mee, maar wat was het leuk om te doen! Dat is het allerbelangrijkste. Of je er nu voor betaald krijgt, of niet. Iedereen is een schakel.