Sociaal

Mijn mobiel licht op, er komt een mail binnen, ik zie aan het onderwerp dat het om een uitje gaat. Ik lees de mail door, het is een (toen nog) corona proof uitje van mijn vrijwilligerswerk. Een wandeling met een koffie to go. An sich heel leuk, ik werk er nog niet heel lang dus ik vind wel dat ik er heen moet. Het nadeel is, dat ik dan heel gezellig en sociaal moet gaan doen in een grote groep. Althans, zo voelt dat. Laat me dat nou net niet zo liggen, praten over koetjes en kalfjes.

De middag van deze wandeling breekt aan, met een lichtelijke knoop in mijn maag parkeer ik mijn auto. Er staan al zo’n 20 mede vrijwilligers al te wachten en te kletsen met elkaar. Ik ken er veel van gezicht, dus ik ga bij een groepje staan die ik wat beter ken. Een kletspraatje houden is niet zo aan mij besteed in grote groepen, maar door de jaren heen, weet ik inmiddels dat praten over het weer het altijd goed doet. Al gauw zijn we daar wel over uitgepraat, we hebben inmiddels onze koffie gekregen en beginnen aan de wandeling. Ik probeer toch een beetje bij mensen te lopen, maar echt een gesprek komt er niet van de grond. Ik ben beter in een 1 op 1 gesprek.

De wandeling duurt maar een half uur, na 10 minuten mezelf zeer sociaal wenselijk te hebben opgesteld voor mijn doen, is dat wel een beetje klaar. Niemand bemoeit zich eigenlijk met mij, zijn vooral druk met elkaar en zichzelf. Dus wandel ik het laatste kwartier in mijn eentje tussen de groep. Het voelt wat gek, alsof ik er niet bij hoor. Toch vind ik het ook wel prima, ik kan natuurlijk ontzettend mijn best gaan doen om leuk gevonden te worden. Aan de andere kant, kunnen al die collega’s ook hun best doen om mij leuk te vinden.

Om tot die gedachte te komen, dat heeft veel voeten in de aarde. Van nature ben ik onzeker en wil ik graag dat de ander mij leuk vind. Heb geleerd dat, dat niet hoeft. Soms gaat dat goed, soms wil ik extra mijn best doen. Sociaal doen, dat kost mij gewoon veel energie. Ik kies er hier soms bewust voor om het niet te doen, dan vind ik het de moeite niet waard. Anderzijds kies ik er soms ook bewust voor om het wel te doen, als het me wat oplevert. Zo’n wandeling is leuk, maar levert mij niet genoeg op. Een dagje weg met een vriendin is ook leuk, levert als het goed is een mooie herinnering op om aan terug te denken. Dat kost dan ontzettend veel van mijn batterij, maar daar kies ik dan voor, bewust.

Sociaal zijn en doen is dus voor mij echt een keuze. De keus is levert het me iets op ja of nee. Vanuit daar borduur ik verder. Voorheen was ik vooral áltijd sociaal, omdat ik dacht dat het zo hoorde. Nu kan ik net wat langer met mijn batterij doen.