Stress

De weken gaan open en dicht, de tijd vliegt voorbij. Verschillende bezigheden zorgen ervoor dat de dagen altijd gevuld zijn. Mijn goede voornemen om minimaal 2 dagen in de maand vrij te houden, mislukken nogal eens. Soms ben ik halverwege een maand en heb ik maar 1 vrije dag in het vooruitzicht. Als er dan iets tussenkomt waardoor ik mijn vrije dag moet opgeven, kan ik moeilijk nee zeggen. Tegelijk denk ik dan, waarom zou ik dat gek moeten vinden? Je zou toch gewoon moeten kunnen zeggen, nee ik kan niet want ik heb een dag voor mezelf? Toch zeg ik dat niet en omdat ik een pleaser ben, moet mijn vrije dag er toch weer aan geloven.

Als er dan een paar maanden voorbij gaan zonder dat ik een dag voor mezelf heb gehad, merk ik dat ik allerlei gekke klachten krijg. Hoofdpijn uit het niets, spierpijn, echt ontzettend moe zijn en ook heel prikkelbaar. Er zijn nog wel meer lichamelijke klachten die daarna dan opspelen. Het lichaam roept dan eigenlijk heel hard dat je even moet stoppen. Ik voel het vaak wel aankomen en weet ook wel dat ik rust moet pakken. Het weten en het ook daadwerkelijk doen zijn twee verschillende dingen.

Stress dus, het is een gek iets. Ik las ergens dat als je stress hebt, je draaglast groter is dan je draagkracht. Dat herken ik zeker. Het gekke is ook, ik zie het ook altijd bij een ander, dan maak ik me zorgen en adviseer dan ook wat rustiger aan te doen. Soms probeer ik de ander dan te helpen om wat taken over te nemen. Tegelijk wordt mijn draaglast dan weer groter. Ik denk ook altijd dat mijn draagkracht oneindig groot is. Dat is natuurlijk niet zo. Het lastige is dat ik niet iemand heb in mijn omgeving die dat ziet en mijn draaglast van mij overneemt. Dat is het nadeel als je altijd voor een ander klaar staat, altijd oog hebt voor de ander. Dan vergeet je jezelf nogal eens.

Toch weet ik dat ik mijn ‘gekke klachten’ serieus moet nemen. Ik zonder me wat meer af, neem wat meer afstand en trek me terug in mijn eigen bubbel. Tegelijk bedenk ik me waar ik mezelf mee zou kunnen plezieren. Als ik me laat gaan, verlies ik mezelf in mijn vluchtgedrag, namelijk snoepen of slecht eten. Dat is niet goed, dus zoek ik een alternatief die wel goed is. Vaak is dat heel simpel, er in mijn eentje op uit gaan met de hond. Of gewoon de tijd nemen om een boek te lezen.

Vorig jaar heb ik mezelf een mini vakantie cadeau gedaan. Dat wilde ik al heel lang eens doen. In mijn eentje op vakantie, gewoon in de buurt, ik kon overdag gewoon gaan werken en dan ‘s avonds in mijn appartement opladen. Ultiem ontstressen vond ik dat. Geen huishouden, geen zorgen over wanneer ik wat moet eten of boodschappen doen. Dus heb je ook weleens stress klachten, neem ze serieus en zoek een manier die bij je past om je draaglast te verminderen.