Structuur
De vakantie is voorbij, de scholen in het zuiden van Nederland zijn weer begonnen en dus zijn mijn kinderen ook weer naar school.
De structuur van het gewone dagelijkse ritme is weer een beetje terug aan het komen in het leven van mijn kinderen en tegelijkertijd ook in dat van mij. En ik moet zeggen: ik behoor tot de mensen die daar heel erg wel bij varen. Ik ben namelijk enorm, en dit gaat wel een heel openhartige blog worden, een mens van vaste gewoonten.
Als het niet zo goed zou zijn voor de kinderen zou ik het liefst willen dat het hele jaar een school-/werkjaar was maar een leven zonder vakantie houden ze niet vol, ben ik bang.
Vakantie is namelijk (volgens Wikidepia) een meerdaagse periode waarin een persoon zijn gewoonlijke dagelijkse activiteiten staakt; hij of zij gaat tijdelijk niet naar school, studie, of werk. Het woord vakantie is afgeleid van het Latijnse vacantia, dat staat voor vrij zijn van verplichtingen: vrije tijd.
En vrije tijd is even helemaal iets anders doen, even helemaal ontspannen.Vrije tijd wordt vooral geassocieerd met de mogelijkheid om dat te doen wat je graag doet, zoals het beoefenen van een hobby, televisiekijken of eropuit gaan zodat je kunt ontspannen. Maar ik kan eerlijk gezegd helemaal niet zo goed ontspannen zonder een vaste structuur.
Structuur is voor mij houvast en houvast heb ik nodig om een beetje controle te hebben over het leven. Om controle te hebben over dingen waar ik wel invloed op kan uitoefenen, omdat ik al op zoveel dingen geen grip heb.
Ik weet (globaal) wat er komt, wat ik kan verwachten, hoeveel energie iets kost of geeft. En dat zijn voor mij, vooral na mijn burn-out, heel belangrijke zaken om rekening mee te houden.
Als ik thuis ben heb ik zo mijn eigen dagelijkse structuur. Zo deel ik, als het even kan, elke week hetzelfde in, eet ik elke week volgens het zelfde schema (met daarin een variatie op het thema) en plan ik nog meer dingen in die ik graag vanuit een vaste structuur doe.
Ik raak “een beetje” van slag als ik dingen anders doe dan anders of als mijn man plots spontaan een idee heeft om iets te gaan doen zodat ik mijn planning opzij moet zetten.
Ik ben dan echt even van de leg en als ik er voor kies om mee te doen met die nieuwe plannen dan moet ik me echt weer gaan verhouden tot het nieuwe plan omdat mijn dag anders verloopt dan ik had gedacht. Dat geeft mij dan veel stress.
Je kunt hier allerhande psychologische diagnoses aan hangen maar hoe je het ook wilt noemen, structuur en duidelijkheid blijven iets wat ik mijn leven lang echt nodig zal hebben. Ik functioneer er nu eenmaal beter door.
Vakantie is voor mij dan ook het toppunt van ontregeling. Maar, vraag ik me vaak af, waarom is die vakantie voor mij zo ontregelend terwijl anderen daar juist prima op gedijen?
Allereerst is vakantie een periode van minder werken of werken op andere dagen en tijden dan je gewend bent. Ten tweede is het een periode van niet altijd weten wat je met elkaar gaat doen en daar moet je echt plannen voor maken. Ten derde ga je vaak naar een andere plek om daar je vrije tijd door te brengen.
Hoewel ik graag naar steeds hetzelfde vakantieadres ga, is mijn man de avontuurlijke van ons tweeën en wil hij wel eens iets anders dus vaak is dit een plek waarvan je (ik) van te voren niet weet hoe het daar zal zijn. En waar je tot de ontdekking kunt komen dat je allerhande zaken thuis meer voor handen hebt dan daar.
Ten vierde eet je anders en vaak later en hanteer je daardoor en door het vaak heerlijke weer, andere bedtijden voor de kinderen zodat jouw avond en jouw tijd voor jezelf ook veel later beginnen.
En daarin zit het hem: ik heb namelijk stiekem ook veel tijd voor mezelf nodig. Om te kunnen ontspannen, om te kunnen ontprikkelen. En hoewel ik zielsveel van mijn man en kinderen houd: dat kan ik gewoon het beste alleen.
Maar nu zijn ze dus weer begonnen op school(HOERA) en zijn we allemaal weer normaal aan het werk. Beide kinderen zijn begonnen in een nieuwe klas met nieuwe leerkrachten en kinderen, nieuwe lesstof en nieuwe ritmes. Oudste is zelfs op een nieuwe school begonnen waar alles heel anders gaat dan op de oude school.
Een school waarnaar hij veel langer moet fietsen en dus moet hij veel eerder opstaan. Hij moet weer helemaal alleen opnieuw beginnen en na de eerste dagen heeft hij alweer een beetje zijn draai gevonden. Ook hij heeft baat bij structuur. En als hij de structuur weer te pakken heeft, dan heb ik het ook.
Jongste zit in een nieuwe klas op een nieuwe plek in school. De eerste week werd bepaald door vragen als: waar zet je je fiets, hoe loop je naar de klas, waar zit hij in de klas, hoe is de leerkracht, gaat hij het goed doen, zal hij worden geaccepteerd, wat voor begeleiding krijgt hij en nog veel meer.
Hoewel Jongste weer graag zijn vaste begeleidster wilde zien van school had hij helemaal geen zin om naar school te gaan en was de lol van het nieuwe er na 2 dagen school alweer van af. Hij zat dus ook al snel weer in zijn eigen structuur.
Ik moet nog even wennen maar ook ik zal weer goed gedijen op het dagelijkse ritme van elke dag op dezelfde tijd uit bed, naar school, naar het werk, weer naar huis, lekker samen eten en genieten van de avond en dan lekker weer op tijd naar bed. Een beetje saai en voorspelbaar maar wat een genot voor mij!
Bij het naar bed brengen vraagt jongste aan het einde van de week wanneer het weer vakantie is. En ik, ik zeg hem eerlijk, maar stiekem een beetje opgelucht, dat het nog best even duurt voordat het weer zover is. Ik ben ook maar een mens.