Studiekeuze

Een paar weken geleden kreeg Oudste zijn “loopbaandossier” van school mee naar huis. Hierin had hij, op zijn manier, een diepgaande analyse gemaakt van wat hij later wilde gaan doen. En later was dan heel concreet gemaakt als in de vervolgopleiding na zijn middelbare school.

De analyse had er toe geleid dat er 2 opleidingen waren waar Oudste wel oren naar had; te weten sportjournalistiek en de lerarenopleiding. Twee opleidingen waarin ik Oudste, mits hij zich goed zou kunnen focussen, wel herken. Hij is gek op sport en kan van met name voetbal geen genoeg krijgen en hij twittert er, met als zijn grote voorbeeld Rik Elfrink, de PSV verslaggever, al lekker  op los.

Verder is de lerarenopleiding ook niet zo’n  gekke keuze aangezien Oudste een behoorlijk grote kindervriend is die streng doch rechtvaardig de kinderen in het gareel krijgt op zijn oppasadresjes. Mooie eigenschappen voor een leerkracht zou ik zo denken!

Wij, de ouders,  moesten de loopbaananalyse ondertekenen en daarmee plechtig beloven dat wij hem, waar dan ook nodig, zouden ondersteunen bij zijn zoektocht naar zijn loopbaan. Het blijkt namelijk beter te zijn als je als ouders actief meedoet met deze ingewikkelde speurtocht.

Echter: Oudste is 14.

Dat loopbaandossier kwam dus wel even uit de lucht vallen. We zijn nog dagelijks bezig met het inleren en inslijten van allerlei basisvaardigheden maar onze puber moet zich nu daarnaast dus ook op zijn toekomst gaan bezinnen. Dat voelt erg raar en onwerkelijk maar het is wel gewoon de realiteit.

Ondanks dat hij pas 14 jaar is zit hij in 4 HAVO en hij zal, ijs en weder dienende,  volgend jaar eindexamen gaan doen. En als hij dan zijn HAVO-papiertje heeft dan is hij er nog niet want dan is hij nog zo jong dat hij daarna toch echt nog naar school zal moeten. En dit is allemaal het gevolg van een klas overslaan in groep 3/4 en een vroege leerling zijn.  Het blijft hem zijn leven lang achtervolgen…..

Oudste opteert eigenlijk voor een tussenjaar, lekker gamen in het buitenland lijkt hem erg leuk maar dat mag, hoewel ik iedereen zijn tussenjaar gun,  gelukkig nog niet van de Leerplichtwet. Ik was daar ook nog niet helemaal van op de hoogte maar leerlingen die geen startkwalificatie hebben zoals HAVO, VWO of MBO  hebben tot hun 18 e levensjaar een kwalificatieplicht, wat betekent dat ze volledig dagonderwijs moeten volgen tot hun 18e.

Je moet het maar weten maar hij zal dus in ieder geval,  als het hem lukt om binnen 1,5 jaar de HAVO af te ronden tot en met zijn 16 e verjaardag op school moeten zitten en dat hele schooljaar moeten afmaken.

Maar goed, in zijn loopbaandossier stond ook dat hij open dagen zou gaan bezoeken van opleidingen en zich zou gaan oriënteren op een vervolgstudie. En hoewel ik echt nog niet denk dat hij op zijn vijftiende naar het HBO zal gaan schreef ik hem(bij gebrek aan initiatief aan de kant van Oudste) toch maar in voor de open dag van de Hogeschool in Tilburg.

Ik had zelf stiekem maar 1 doel  met zo’n opendagbezoek en dat was dat hij zou merken dat het toch echt nodig is om je HAVO af te ronden wil je daarna de opleiding van je dromen gaan doen. Ik hoopte echt dat hij zich zou gaan beseffen dat hij wist waarvoor hij werkte op dit moment, want daar schort het nogal eens aan.

Afgelopen zaterdag bezochten we dus met zijn drieën de open dag van de opleiding Sportcommunicatie en het plan was om voor de vorm ook nog de open dag van de studie Journalistiek te gaan bekijken  In de auto vroeg ik hem waarom we eigenlijk naar de open dag gingen en hij had eigenlijk geen idee.  Na wat doorvragen kwam er wel iets uit.

Het moest van school en van mij?

Het stond in zijn plan?

Hij moest toch iets gaan doen na de HAVO?

Na een tijdje doorvragen kreeg hij het gelukkig helder en realiseerde hij zich dat als hij blij zou willen worden van een vervolgstudie en het werk dat daar uit volgde,  hij wel goed moest gaan onderzoeken wat hem dan blij zou kunnen maken.

Daar aangekomen konden we gelijk aanschuiven bij een voorlichting over de studie.  De docent had ons gelijk te pakken met zijn praatje. Als ik zelf een sportliefhebber zou zijn dan zou ik meteen die opleiding zijn gaan volgen maar ik merkte aan zoonlief dat hij zich ook, voor de verandering, behoorlijk kon focussen op wat die docent allemaal aan het vertellen was.

Na 3 kwartier actief luisteren gingen we naar buiten. Oudste zei dat hij niet meer naar de open dag van journalistiek wilde want hij wist wat hij wilde gaan doen voor vervolgstudie, voorzover een jongen van 14 jaar het kon weten. Hij zei: deze opleiding is voor mij op maat gemaakt, Dit is wat ik wil en wat ik kan. Kom, we gaan naar huis.

Nooit eerder had ik mijn zoon zo kordaat gezien en met een hart vol hoop reden we terug naar huis want daar lag nog een berg huiswerk op hem te wachten.

En wij, wij wachten gewoon af……

Dit delen