Tandarts

Op zich ben ik niet echt bang voor de tandarts, maar fijn is het niet.

Oh wat komt het altijd slecht uit als je een afspraak heb bij de tandarts of andere medici. Daarbij moet je altijd met je planning rekening houden, dat je veelal in je werktijd daar heen moet gaan. In principe is bij ons dat ik er voor moet snipperen.

Nu blijkt vanuit het CAO, dat je eigenlijk niet eens altijd verlof voor moet opnemen. Bij mijn werkgever waren ze daar altijd streng in. En ze vonden heel normaal om bij doktersbezoek verlof te moeten opnemen, waarbij mensen wie regelmatig naar de dokter moet veel verlof hieraan kwijt waren.

Ik had deze afspraak al een keer uitgesteld. Nu had ik ook diverse werkzaamheden, waarbij het tijdstip dat ik naar de tandarts moest eigenlijk niet uitkwam. Ook kom je eigenlijk ook een beetje uit je bioritme.
Nou ja de afspraak toch door laten gaan.

Er was een stukje afgebroken van de tand welke eerder een wortelkanaalbehandeling heeft gehad. En ik moest tandsteen laten verwijderen. Deze 2 behandelingen is in een afspraak gepland, ondanks dat de ene door de tandarts gebeurt en de andere door de mondhygiënist.

Ik dacht, het zal wel wat pijn gaan doen, en dat gewroet in je mond en al die geluiden van instrumenten geeft meestal ook veel prikkels. En 2 gezichten die naar je mond kijken en de inhoud hiervan behandelen. En ook nog voor je gevoel over je heen hangen…. Eigenlijk vind ik dit vreselijk… Maar ja, dat moet ik dan even “verdragen”.

Eerst na even wachten in de wachtkamer, werd ik geroepen. Wat kwam ik tegen, de vrouwelijke tandarts met een bolle buik, waarbij haar jasje eigenlijk te klein was geworden. De buik was wel wat puntig. En wat bleek, ze was zwanger en was in haar 34e week. En hoopt dat haar jonge dochter uiteraard gezond ter wereld zal komen.

En nu de behandeling. Ze gaf aan dat ze niet ging verdoven, omdat het op een dode tand de reparatie plaatsvond. Oef, dat dat echt niet nodig zijn, dan maar gewoon toestaan.

En als het gevoelig of pijn geeft, moest ik mijn linkerhand opsteken. Dat gebeurde heel enkele keer. Hierdoor kon ze rekening houden met de behandeling. Ik heb van de voren aangegeven dat ik autistisch ben en dat ik gilletjes kan geven als het gevoelig is.
Al met al zijn ze meer dan een half uur met mij bezig geweest.

Maar ja, dan een klein half uur wachten voor de mondhygiënist. Ze controleerde eerst waar tandsteen zat en hoeveel. Ze gaf aan dat ze kon zien dat ik geregeld tandenstokers gebruik.

Ik dacht eerst, ik doe het braaf en toch nog tandsteen. Maar blijkbaar heeft dit toch zijn nut gehad. Deze behandeling was ook ongeveer een klein half uurtje. Weer dat gewroet in mijn mond en dat getik en geschraap vind ik ook niet fijn. De pijn viel me redelijk mee.

Maar toch was ik blij dat ik nu voor een half jaar er van af ben. Dus hier kan ik weer even tegen.

Mijn echte angsten liggen toch wel op een heel ander vlak.