Teveel

Na een avondje op visite te zijn geweest, komen we thuis en meteen valt me al de ruis op die er rondhangt. De fietsen staan niet in de schuur, er staat nog een bezem tegen het huis aan. Binnengekomen staat er nog een vieze pan op het aanrecht, een lege vaas op de tafel, zelfs het kleedje is nog niet uitgeklopt. Ik merk het op en probeer mezelf rustig te houden. Het liefst zou ik nu alles willen opruimen, rust creëren, want rust in huis is rust in mijn hoofd.

Soms is het gewoon allemaal even te veel. Dat hoeft op zich niet erg te zijn, als dat een beetje wordt ondersteund en opgevangen door je omgeving. Als dat niet zo is, kan er bij mij vaak een meltdown ontstaan. Ik kan het niet altijd sturen hoe dingen lopen in mijn hoofd. Mezelf toespreken lukt soms wel, maar vaker nog lukt dit totaal niet. Zolang er in huis een chaos heerst en ik doe er niks mee, ontstaat er uiteindelijk toch een meltdown.

Een goede achterban, een fijn vangnet is alles waard. Probleem is bij mij dat ik vaak overschat wordt. Én men weet ook bij lange na niet dat ik de diagnose heb. Vervolgens ziet men ook niet aan mij dat ik overprikkeld aan het raken ben. Ik kan het goed verbloemen blijkbaar. Dat is wel een nadeel van een late diagnose krijgen.

Jarenlang presenteer ik mezelf op een bepaalde sociaal wenselijke manier, dat is niet zomaar ineens veranderd. Daar komt bij dat ik mezelf echt niet leuk vind als ik ‘autistisch’ doe. Ik vind mezelf dan echt niet altijd een leuk mens. Anderen ook niet, want ik word dan heel direct, dat komt bij anderen vaak dan weer over als bitchy gedrag. Ingewikkeld eigenlijk, het leven. Want wanneer is het nou wél goed?

Ik probeer me staande te houden in deze maatschappij. Dat lukt niet altijd, soms val je gewoon, keihard. De moed om weer op te staan ontbreekt soms ook. Toch krabbel ik altijd weer op, want er is ook zoveel moois in dit leven. Mijn autisme brengt ook met zich mee dat ik veel details opmerk en daar echt van kan genieten. Dat is ook het mooie van het leven. Verwonderd zijn, aandacht voor de kleine dingen, genieten van wat je leuk vind. Vooral als het leven je te veel wordt, juist dan is dat zo belangrijk! Het meebewegen in deze maatschappij is enorm lastig. Alles gaat snel en meebewegen is bijna niet te doen. Als tegenhanger van die snelle maatschappij, wandel ik veel in de natuur. Samen met de hond, het voordeel van wonen in het Zeeuwse is dat ik dichtbij de zee ben. Daar aan het water, is er rust, al het gevlieg en alle snelheid van het leven vloeien dan weg.