Een uitbarsting van een half jaar terug, word ik nu zwaar voor gestraft.

Een heel enkele keer kan ik even flippen, van paniek, opeenstapeling van zorgen. Ondanks dat ik verder altijd oprecht en eerlijk ben en ook wel meelevend naar andere mensen toe. Vaak wordt ik gezien als een goedzak. Maar ja, als ik heel enkel uitbarsting heb, toch grote gevolgen.

De week begon heel goed, leuke opdrachten op mijn werk, rustiger in mijn hoofd. Ondanks dat ik een redelijk druk programma had.

Op een gegeven moment kreeg ik een email van de leraar van de schilderclub waar ik altijd schilder.
In die mail gaf de leraar aan dat ik niet meer welkom ben bij deze club. Hij had problemen met mijn manier van doen. Iets waar ik niet van bewust ben.
Een half jaar geleden had ik tijdens een les een uitbarsting gehad. Dit door een opeenstapeling van problemen wegens onder andere mijn werksituatie en voor de 3e keer in korte tijd door mijn rug gegaan door de werkzaamheden wat ik toen deed.
Daar viel hij over, en gaf aan dat ze met mij niet meer in het schildersteam wilde hebben. Dit sloeg bij mij in als een bom. Omdat ik het idee had dat de groep er zelfs helemaal geen last van mij had.

Het is een club waarvoor ik voor 13 lessen 175 euro heb betaald, waarbij je met materiaal zelf moet meenemen. Ik heb geappt met 2 personen uit de groep en ze vonden het erg sneu. Zij kunnen er ook niets aan doen. Een gaf aan dat de leraar zelf ook problemen heeft en dat klopt ook wel. Maar ja ik ben het slachtoffer. Tenminste zo voel ik het wel. De leraar weet dat ik een vorm van autisme heb.
Het kan best zo zijn, dat hij wat overspannen is, maar ja daar kan ik niet zo over oordelen, alleen in mijn gedachte: vermoeden van.

Ik was deze uitbarsting zelfs allang vergeten, En ik vond vreemd dat hij nu pas er mee aan kwam. De mail van hem, met mijn reactie op de mail hierop dat ik het jammer vond en het allang vergeten had, heb ik ook doorgestuurd naar mijn begeleidster.
Ik vermoed dat zij zegt dat ik dit achter me moet laten. En dat ik mij moet focussen op andere dingen die ik leuk vind. Ik ben zeker benieuwd naar haar reactie. Zij kent mij heel goed.

Ik denk dat ik niet gelijk iets nieuws moet beginnen, en dat ik dit moet laten rusten.

Wat ik wel heb is, als je lichamelijk iets heb, er veel aandacht hiervoor is en soms zelfs met een attentie, als je geopereerd moet worden of het wat langer duurt.
En als je autisme heb, wordt er van je verlangd dat je je continue moet aanpassen en als je iets heb, er juist voor wordt afgestraft. Ondanks dat je dit echt wel doet en zelfs heel veel energie kost.
Ik mag dus niet mezelf zijn, zelfs als ik zonder de mensen in de weg te zitten.

Ik heb enkele mensen gesproken wie mij ook heel lang kent. Zij vonden het niet professioneel zoals deze leraar het heeft aangepakt. En vinden het heel erg voor mij. Zij gaven aan, laat het maar bezinken en twijfel niet aan jezelf.
Maar ook gaven ze aan, zoals ik zelf ook heb, niet meer proberen bij deze club terug te komen.

Jammer dat zo’n iemand als deze leraar mij niet de goede kanten van mij wilt aanvaarden, alleen de slechte kanten.

Ik denk wel dat ik niet teveel mensen hierover moet benaderen. Ik moet denk ik daar wel voorzichtig in zijn.

Want nu blijkt, dat ook niet iedereen te vertrouwen is.