Uitvaart tante 1 februari 2019 (lang verhaal)

Deze tante is de laatste tante welke nog leefde. De andere tantes zijn al eerder overleden.

Mijn ouders hadden geen broers.

Het onderstaande moet ik even kwijt.

Zoals ik al aangaf heb ik nauwelijks of beter gezegd geen contact met mijn familie. Ik heb eigenlijk veel afstand genomen van mijn familie, maar wel de deur op een kier gehouden. Van die kier werd in 99% van de gevallen geen gebruik gemaakt. Ik had wel af en toe contact met de zuster van mijn moeder, de laatste tante welke nog leefde. De andere tantes, de zusters van mijn vader waren al vrij vroeg overleden. Ondanks dat ze veel jonger waren dan mijn vader, zijn ze wel eerder overleden dan mijn vader.

De zuster van mijn moeder was ook 3 jaar jonger dan mijn moeder. Toch een gezegende leeftijd bereikt van 85 jaar.

Haar man, op 26 januari 2015 overleden, zij toevallig 5 jaar later, 26 januari 2019. Ook toevallig dat alleen het jaartal verschilt van hun overlijden. Net zoals mijn tante was hij ook al geruime tijd ziek. Dus hopen dat ze uit het lijden is verlost. Ze heeft geen kinderen gekregen. Eerst was ze verpleegster, maar na haar scheiding van een andere man, heeft ze met deze 2e man de binnenschipvaart gekozen. Al met al hebben ze samen rond de 30 jaar gevaren.

Het contact met haar met mij werd ook steeds minder. Eerder ging ik een paar keer per jaar daar na toe en telefonisch (meestal 1x in de 4 tot 6 weken) hadden we lange gesprekken, voornamelijk over de politiek of andere actueel nieuws in het algemeen. Maar de laatste paar jaar was ik zelf niet in staat geweest om naar haar toe te gaan, en probeerde ik het telefonisch op te lossen. Het is ook nog wel een heel stuk rijden naar haar toe.

Ik denk eerder dat haar ziekte de oorzaak is geweest dat . Ik heb af en toe gebeld, en hield steeds meer de boot af om (lang) met elkaar te praten. Iedere keer was er een (verzonnen) reden dat ze wilde ophangen. Bijvoorbeeld: De soep komt eraan; ik maak gebruik van de telefoon van de medewerker; de dokter zal zo bellen (ook al was het op een zondag). En dan kan ze ook op dit soort momenten heel bot overkomen. Ik vermoed dat ze niet meer kon lang volhouden om telefonische gesprekken te voeren. Of dat ze denkt, ik heb niets te melden. De laatste maanden verbleef ze in een hospice in Rozendaal. Via mijn tante heb ik ook het adres gekregen. Toen ik dat adres had, was ze ook goed qua geest. Maar bleek de laatste tijd ook achteruit te gaan. Helaas was het voor mij niet mogelijk om haar daar op te zoeken.

Ze had als het ware 2 gezichten. Ze kon heel hard zijn en bot. Bijvoorbeeld dat ik maar eigenwijs,eigengereid, koppig en alles wat er om heen zat. Maar ze kon ook zorgzaam en hartelijk  zijn, dat ik op mezelf moet passen en dat ik meer moet delegeren omdat ik teveel voor een ander doet, dus te lief en erg behulpzaam. Zo schijnt ze ook tegenover anderen te zijn. 

Op 1 februari was de uitvaart van haar. En wel in Rheden. Dus hiervoor een dagje vrij genomen. Deze tante heeft in het algemeen het meest voor mij betekend en we hebben ook een uitnodiging ontvangen voor deze uitvaart. Ze heeft mij ook in mijn kinderjaren mij opgevangen. Haar twee gezichtsvelden, welke ik net over schreef was de laatste twee jaar in mijn optiek versterkt. In mijn jeugdjaren had ik, vooral van de kant van mijn moeder, niets aan.

De wegen, was ondanks de sneeuw goed begaanbaar, en gelukkig geen files gehad. De opkomst was minimaal, nl. inclusief ik en mijn man, 13 personen. Mijn broer, zus en moeder waren er niet. Ik heb wel via linked in mijn broer geïnformeerd van het overlijden van tante. (ik weet toevallig dat mijn moeder zich helemaal opsluit en dat ze geen hulpverlening accepteert, ook niet via de WMO. Mijn moeder is 88 jaar en woont helemaal alleen in een eengezinswoning uit de begin jaren 70, met 3 slaapkamers. Het schijnt dat ze op mijn broer en schoonzus na, niemand toelaat in huis en ook niet buiten komt.. Je kan aan de deur komen, haar bellen of een kaart sturen, maar ze zal de deur niet open doen, telefoon oppakt of terug reageert). Dus zij hebben ook geen contacten met mijn tante.

De dienst werd geleid door de geestelijke verzorger. Het was tijdens de dienst heel duidelijk merkbaar dat zij regelmatig contact had met haar. Ze kon het ook heel goed verwoorden hoe mijn tante was. Maar hoe mijn tante omging met haar emotionele rond haar zelf en hoe ze tegenover anderen er mee omging. Soms heel hard oordelend en soms ook liefkozend.

De kist bleef dicht. Maar dat vind ik niet erg. Ik ben zelf toch niet zo’n eentje hoe ze het op laatst heeft uitgezien tot haar overlijden. Ik herinner haar zoals ik haar in mijn leven heb gekend.

Daar in Rheden is een hele mooie begraafplaats, wat heuvelachtig en daar tegenover zit een restaurant waar we met dit kleine groepje, na de uitvaart, gingen zitten. Dit met luxe broodjes, koffie en thee, welke eigenlijk ook bij de uitvaart hoorde.

Mijn tante heeft tenminste (professionele) hulpverlening geaccepteerd en ze heeft alles heel goed geregeld wat ze wilde na haar dood. Daar ken ik inderdaad mijn tante dit soort zaken ook heel goed voor elkaar heeft. Haar vrienden, van origine ook een binnenschippersgezin,   de uitvaart en wikkelt ook de zaken na deze uitvaart af. Op het kaartje viel op alleen degene opstond wie de uitvaart verzorgde. Dus niet haar zuster. Zelf vind ik het niet erg dat ik, mijn broer en zuster er ook niet opstonden. Uiteindelijk, ik althans.  Ik weet niet zeker of mijn broer en zuster een uitnodiging hebben ontvangen. En misschien wel mijn moeder. Maar ik denk, dat ze toch niet waren gekomen, als ze de uitnodiging gekregen hadden.

De man van dit gezin heeft ook nog in augustus zijn vrouw door een zeer kortstondige ziekte van 6 weken verloren. Dus voor hem en zijn dochters heel hard. En allemaal voor hen wel kort op elkaar.

Ik waardeer en vind het zelfs heel knap dat wat deze mensen beloofd hebben ook 100% nakomen om de uitvaart en daarna af te handelen….. Zeker na de dood van zijn vrouw, c.q. moeder. Mijn tante had nog een groot schilderij van mij eerder gekregen, welke ik zelf gemaakt heb. En vroegen of ik dit schilderij wilde terug hebben. Nee hoor, hoeft niet voor mij, ik vind het al fijn dat deze naar een goede bestemming gaat. En van de inboedel is toch mooi dat de opbrengst naar een goed doel gaat. 

Al met al toch wel even een impact en hopen dat ze haar rust gevonden heeft.

Even via een omweg naar huis gegaan, en daarna even wandelend en joggend de natuur in.