Week na de Sallandse 4 daagse

Het is altijd wel even wennen na het verzetten van de klok en ook nog na een week vakantie. Ook nog gevallen tijdens een tocht. Balen na de kneuzing van enkele weken geleden.

Maar goed dat er op mijn werk achterstallige werk was. Dan ben ik nog niet overbodig. Dat is dus mijn inziens heel normaal na een weekje vakantie. Altijd eerst op gang komen, zeker na de klokverzet tijd. Ook met ingang van deze week andere werktijden, waarbij ik woensdag de hele dag vrij heb.

Gisterenavond leek wel alsof de avond langer duurde, nadat de nacht ervoor de tijd is verzet. Op zich vond ik dat niet erg, want ik had nog genoeg om handen welke ik op een rustige manier kon doen.
Maandagavond heb ik voor het eerst weer hardgelopen. Dat ging goed. Maar ik voelde het nog wel na de wandel 4 daagse en daarvoor de kneuzing na een val van de trap. Ik heb wel een veel rustiger tempo aangehouden met de intervaltraining.

Nu weer voor het eerst sinds mijn begin van mijn huidige werk, op woensdag met de woensdagochtendgroep mee getraind. Dat ging op zich goed. Lekker vrij in de rustige natuur zonder allerlei rijdende auto’s.
Enkele groepsleden gaven aan, goh ben jij behoorlijk afgevallen….??? Nou ik ben me niet van bewust. Wel dat mijn kleding wat losser zit. Ik heb de laatste anderhalve maand niet op de weegschaal gestaan. Want ik heb altijd het idee dat ik dan wederom kapot schrik van mijn gewicht. Ik heb van mezelf altijd het idee dat ik bij wijze van spreken een 10 tonner ben. Terwijl er tegen mij wordt gezegd dat ik een normaal postuur heb en zeker niet te dik…… Het geen ik zelf zo niet voel.

Iets wat me nooit overkomt, had ik de afspraak van de podotherapeut vergeten. Wat bleek, dat mijn telefoon op dat moment niet goed functioneerde. Hij was leeg geraakt, waardoor ik het piepje miste van deze afspraak. Toch misschien naast mijn digitale agenda de afspraken en verplichtingen op schrift zetten.

Het was ook weer heerlijk om met mijn oppashond op pad te gaan op de bewuste donderdag. Zoals gewoonlijk stond meneer al op mij te wachten. Heerlijk om met zo’n hond op pad te gaan. Ook zo mooi dat hij zijn vrouwelijke soortgenootje zag en het was dikke mik. Lekker spelen met elkaar. Maar ook niet te lang. Want zijn speelkameraadje was aan het eind van haar loopsheid. Zij is ook een Drentse Patrijs.

Verder ben ik nog druk geweest om de rechtsbijstand in te schakelen rond de perikelen rond mijn hersteld c.q. Ziekmelding en rond de mogelijkheid omtrent de seniorenregel. Een heel stapel bijlagen zoals afspraken, contracten, loonstrook en verdere gegevens. Het was een enorme klus. En nu maar afwachten wat er juridisch gezien voor mij mogelijk is.

Zaterdag merkte ik met het wandelen van 31 kilometer vanuit Bornerbroek (bij Almelo) dat ik nog wat stram ben. Zeker na 20 kilometer. Misschien komt het dat de route nogal veel kuilen en oneffenheden bevat, zoals boomwortels en andere obstakels. Het was zeker geen onaardige route. En ik denk dat ik 10 jaar geleden wel iets vlotter kon wandelen. Toch had ik deze afstand, met 2 rusten erin binnen de 6 uur gelopen. Net op het laatste moment voordat ik het dorpje inkwam, ben ik nog over een obstakel gevallen….. Balen, zo net na de kneuzing van een paar weken geleden. Maar het was een mooie route.

Vandaag op zondag had ik toch wel even trek om naar buiten te gaan. Nog een uurtje gewandeld, nl. rondje camping Wieskamp vanaf ons huis. En ik kwam enkele bekenden tegen en een babbeltje gemaakt. Nog wat huishoudelijke karweitjes en op Eurosport de Marathon van New York kijken. Het kriebelt wel. Ik heb deze in 1993 gelopen. Ik kan me nog herinneren dat dit een zware, maar hele mooie marathon is.

Onder mijn linkerborst zat een enorme blauwe plek, maar het deed al minder pijn dan de dag ervoor.