Winkelen boodschappen halen

Meestal doet mijn man de boodschappen. En ik heb zo bij zo het  wasgoed en andere poetstaken.

Boodschappen doen geeft mij veel prikkels. Vooral in deze decembermaand is het overal erg druk. Daar vind ik ook niets aan. Maar er zijn boodschappen, welke ik zelf moet doen, omdat mijn man daar weinig mee heeft.

Ik haal nog weleens specifieke biologische producten.  Zoals Kefir, of specifieke notenpasta c.q. tahin ect. Verse kurkuma of verse gember en anderen verse kruiden. Ik vind dat lekkerder. En vaak kan je dat niet in alle supermarkten krijgen.

Cashewnoot-pasta is ook erg lekker en heeft zo’n heerlijke specifieke noten-smaak. Lekker voor op brood.

Gewoon brood, vlees, beleg, schoonmaakproducten en andere algemene dingen. Dat is voor mijn man geen punt. Maar zodra ik iets specifieke artikelen wilt hebben, dan doe ik dat.

Het is wel vreselijk, voor een drukke kassa te moeten wachten. En dan zie ik wel bekenden, maar ik heb dan, gek genoeg geen echt zin in een gesprek met hem of haar. Al die rollende karren en veelal extreem dikke mensen wie midden in het pad blijven lopen, ondanks dat je vriendelijk vraagt om er even langs te mogen gaan. Vaak moet je dan voor lief nemen, dat ze niet aan de kant gaan.

Ook op de parkeerplaats is het meestal erg druk. Bij ons is het allemaal gratis parkeren. Dit op een particulier terrein na. Er komen ook veel Duitsers naar ons dorp toe en die willen uiteraard hun auto ook kwijt. Veelal komen ze uit verre streken, zoals het Ruhrgebied, maar ook wel vlak over de grens.

Ik probeer weleens op rustige tijden boodschappen te doen, maar is ook vaak niet mogelijk, omdat je dan moet werken.

Als ik dan boodschappen haal, wil ik het liefst alles zo snel mogelijk inladen. Maar aan de andere kant ook kijken naar het product of ik deze wel of niet in het mandje ga doen.

Maar als ik het kan kopen wat ik wil hebben, geeft ook wel voldoening. Ik voel me dan wel overprikkeld en moe en moet me dan terugtrekken.