Cursus

Door mijn werk en vrijwilligerswerk heb ik vaak een cursus. Dat is dan vaak een volle dag of soms zelfs een tweedaagse cursus. Vooraf vind ik dat altijd heel erg leuk en ga er ook vol goede moed naartoe. Ik vind cursussen altijd heel informatief en super leerzaam. De inhoud ervan verschilt heel erg, van een BHV cursus tot een cursus die wat dieper ingaat op je persoonlijke zijn. Beide heel interessant en ik ben er altijd voor in. Informatie verzamelen, dingen leren, ik vind het allemaal leuk.

Daarnaast vergeet ik vaak dat mijn batterij daar anders over denkt. Mijn sociale batterij vooral. Mijn hersens kunnen prima informatie opnemen en dingen leren, dat is het probleem niet. Bijvoorbeeld zo’n BHV cursus, voor die dag moest er eerst een aantal theorie toetsen worden afgenomen. Gewoon thuis in mijn eigen tijd. Dat was zo gedaan en ik slaagde daar in een keer voor. De cursusdag waarin de praktijk werd behandeld, was een ander verhaal. Ik begon de dag vol energie, maar hoe verder de uren vorderden, hoe meer energie ik weg voelde vloeien. Constant aanstaan, sociaal doen met anderen, de hele dag presteren. Ik ben er niet voor gemaakt, mijn batterij is dan echt op.

Neem dan een tweedaagse cursus, dag 1 is te doen. Die dag is vaak lang, veel informatie en vaak nog ‘s avonds eten met alle cursisten. Slapen is dan vaak in een hotel, vreemd bed, gekke geluiden, dus vaak slaap ik dan ook slecht. De tweede cursusdag breekt dan aan, dan is er van mijn batterij weinig meer over. Die hele dag sta ik in mijn reservestand. Toch voelt het elke keer weer zo frustrerend dat ik dat niet ook gewoon kan. Net als al die andere mensen.

Na een cursus moet ik ook altijd rust nemen. Soms is dat een avondje niks maar soms moet ik echt even een paar dagen tot rust komen. Je zou denken, daar leer je dan weer van, de volgende keer ga je gewoon niet naar zo’n cursus. Probleem opgelost, een veel rustiger leven, geen batterijen opladen. Dat scheelt tijd en kostbare energie.

Ja, dat zou beter wezen. En toch, ik kan dat niet. In mij zit toch een bepaalde drang naar nieuwe informatie. Ik wil graag zoveel dingen weten en doen. Ik wil ook heel graag mijn kennis vergroten en meer weten. Mijn nieuwsgierigheid wint altijd. Ik ga eigenlijk vaak tot het uiterste van mezelf en soms zelf er net overheen. De mensen die dichtbij me staan grappen vaak; je leert het nooit. Misschien moet ik daar nog eens een cursus voor doen.